Strona główna MIASTO HISTORIA Ukazała się biografia Eugeniusza Kaszyńskiego „Nurta”. Jest do przeczytania za darmo!

Ukazała się biografia Eugeniusza Kaszyńskiego „Nurta”. Jest do przeczytania za darmo!

Przez

Paweł Wełpa

1 marca 2020

3961

REKLAMA

Scarnet - internet światłowodowy - Skarżysko-Kamienna

Scarnet - telefonia komórkowa - Skarżysko-Kamienna

Podoba Ci się to, co robimy na ProSkarżysko? Więc może postawisz nam kawę? Dziękujemy! :)

Książka „Major Eugeniusz Gedymin Kaszyński, Nurt, Mur, Zygmunt” (1909–1976)” właśnie ukazała się na rynku. Autorami biografii jednego z najwybitniejszych dowódców Armii Krajowej, cichociemnego napisali Marek Jedynak i Renata Ściślewska-Skrobisz. Książkę można zupełnie gratis pobrać lub przeczytać w internecie.

Biografia „Nurta” wypełnia lukę, jaka istniała wśród biografii najważniejszych postaci polskiego państwa podziemnego. Autorami książki są Marek Jedynak i Renata Ściślewska-Skrobisz.

– Gdy w 2018 formowała się 10. Świętokrzyska Brygada Wojsk Obrony Terytorialnej, wspólnie z Rafałem Obarzankiem, prezesem Środowiska Świętokrzyskiego Zgrupowań Partyzanckich AK Ponury–Nurt, zaproponowaliśmy na jej patrona właśnie Eugeniusza Kaszyńskiego „Nurta”. Gdy ta propozycja została zaaprobowana, zobowiązałem się, że dostarczę biografię patrona. Dziś jest już ona dostępna – mówi Marek Jedynak.

REKLAMA

R-PRO - Budowa domów – Generalny wykonawca

W pierwszych słowach wydanej właśnie biografii czytamy:

Do historii II wojny światowej przeszły słynne oddziały partyzanckie Armii Krajowej (AK) pod dowództwem dwóch cichociemnych – „Ponurego” i „Nurta”. O płk. Janie Piwniku „Ponurym” napisano już wiele. Jego zasłużona legenda nieprzerwanie rozwija się od 1968 r., gdy ukazało się pierwsze wydanie reportażu historycznego „Pozdrówcie Góry Świętokrzyskie” autorstwa Cezarego Chlebowskiego. W cieniu mitu pozostawał skupiony na swoich żołnierzach i na realizacji powierzonych zadań mjr Eugeniusz Gedymin Kaszyński „Nurt”. On także zasługuje na upamiętnienie i włączenie na stałe do panteonu bohaterów Polskiego Państwa Podziemnego.

Biografia „Nurta” krótka, ale treściwa

Książka ma nieco ponad 60 stron. Zawiera życiorys „Nurta” od lat młodzieńczych, poprzez czasy wojny, losy powojenne, aż po okres po jego śmierci, kiedy sprowadzono jego prochy do Polski, na Wykus, i upamiętniano pamięć o nim.

– Choć pozycja nie jest bardzo obszerna, jest treściwa. Nie ma przypisów, jest sporo zdjęć. Myślę, że każdy dowie się z niej czegoś nowego o „Nurcie” – dodaje Marek Jedynak i zdradza, że pełna, jeszcze bardziej wyczerpująca, biografia „Nurta” też powstaje.

Książka nie jest długa, więc jest do przeczytania w jeden długi, zimowy wieczór. Z niej dowiemy się, jak wyjątkowym człowiekiem był Eugeniusz Kaszyński. Na zachętę poniżej kilka cytatów z biografii:

O jego cechach i predyspozycji do służby w Polsce świadczyć może opinia przełożonych za rok 1942: Wytrzymałość i sprawność fizyczna wysokiej klasy. Instruktor wychowania fizycznego i spadochronowy. Odważny. Ambicja pracy i czynu. Duża inicjatywa i energia. Sumienny. Duże zdolności dowódcze i kierownicze. Bardzo lubiany przez podwładnych i umie ich przywiązać do siebie. Patriotyzm zdolny do poświęceń. Wobec przełożonych lojalny. Zainteresowania z dziedziny sportów.

Wieczorem 14 listopada 1944 r. dowódca zarządził apel. Około 300 żołnierzy stanęło po raz ostatni na zbiórce. Pożegnanie „Nurta” z żołnierzami nastąpiło na rozwidleniu dróg niedaleko gajówki Świnia Góra. Był to jeden z bardziej wzruszających momentów w historii oddziału. Żołnierze zżyli się ze sobą, dzieląc trudy marszów podczas akcji „Burza”, a w szczególności w czasie ostatnich dni wypełnionych nieustanną walką i wymykaniem się obławom. Większość z nich miała świadomość, że kończył się ważny etap w ich życiu – wyczerpujący, nieprzynoszący zwycięstwa, ale jakże niezwykły. Według relacji Mieczysława Młudzika, w chwili pożegnania kpt. „Nurt” miał powiedzieć: „Takiego wojska, jak to, to ja już miał nie będę”.

Dla wielu osób choroba psychiczna, która dotknęła człowieka uchodzącego pod tym względem za niezwykle silnego, była zaskoczeniem. Kaszyński przeszedł kursy dla cichociemnych, był słynącym z opanowania instruktorem spadochronowym, który sam wykonał ponad 100 skoków, przeżył niejedną bitwę. Ale był jednocześnie człowiekiem ideowym, romantykiem, który pozbawiony celu w życiu, rozgoryczony i samotny z każdym dniem zamykał się w sobie i powoli gasł. Najgorsze, co mogło mu się w tej sytuacji przydarzyć, to nagłe przejście od niezwykle aktywnego życia do monotonnej pracy biurowej czy gospodarczej.

Biografia „Nurta” do przeczytania za darmo

Książkę „Major Eugeniusz Gedymin Kaszyński, Nurt, Mur, Zygmunt” (1909–1976)” można bezpłatnie przeczytać pod poniższym linkiem lub pobrać po zalogowaniu. Wersja papierowa, przynajmniej na razie, nie trafi do ogólnej sprzedaży.

https://www.academia.edu/42097806/Marek_Jedynak_Renata_%C5%9Aci%C5%9Blewska-Skrobisz_Major_Eugeniusz_Gedymin_Kaszy%C5%84ski_Nurt_Mur_Zygmunt_1909-1976_Warszawa_2019

Eugeniusz Gedymin Kaszyński „Nurt” urodził się w Łodzi. Tam spędził młodość. Jego ojciec był pochodzenia litewskiego i stąd litewskie drugie imię Eugeniusza – Gedymin. W młodości pasjonował się sportem i z sukcesami go uprawiał. Po wybuchu wojny przedostał się najpierw do Francji, a potem do Anglii. Tam dołączył do cichociemnych, sam także będąc ich instruktorem.

Do Polski zrzucony został w nocy z 1 na 2 października 1942 roku. Po przybyciu w Góry Świętokrzyskie został zastępcą Jana Piwnika „Ponurego”. Bazą oddziałów było wzgórze Wykus. Po odwołaniu „Ponurego” z funkcji został do czasu rozwiązania AK dowódcą Zgrupowań Świętokrzyskich AK.

Po II wojnie światowej Eugeniusz Kaszyński osiadł w Londynie. Przez resztę życia leczył się na schizofrenię. „Nurt” zmarł 24 marca 1976 roku. Zgodnie z jego wolą prochy zostały sprowadzone do Polski i złożone przy kapliczce na Wykusie. Za swoje zasługi Eugeniusz Kaszyński odznaczony został Orderem Virtuti Militari V klasy, dwukrotnie Krzyżem Walecznych, trzykrotnie Medalem Wojska oraz Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami.

Eugeniusz Kaszyński „Nurt” jest patronem Szkoły Podstawowej we wsi Gózd w gminie Łączna, w powiecie skarżyskim.