Podoba Ci się to, co robimy na ProSkarżysko? Więc może postawisz nam kawę? Dziękujemy! :)
Włodzimierz Żmijewski ze Skarżyska-Kamiennej, ceniony nauczyciel, sportowiec i trener, nie przestaje dźwigać ciężarów. W metryce lat przybywa, ale jeszcze szybciej przybywa przerzuconych na zawodach i treningach kilogramów.
Włodzimierz Żmijewski 16 stycznia obchodzi urodziny. W 2024 roku na torcie pojawi się liczba 75. To już wiek słuszny, na pewno emerytalny, niezależnie od decyzji rządzącej właśnie opcji politycznej, ale nasz weteran sztangi nie zamienia sztangi na ciepłe kapcie. To znaczy, zamienia, ale nie na stałe. Dopiero jak podźwiga odpowiednio dużo – wtedy pozwala sobie na zasłużony odpoczynek. A dźwiga niemal codziennie, ale o tym niżej. Ale najpierw po kolei.
Ze sportem od małego
Nazwisko Włodzimierza Żmijewskiego jest znajome wielu mieszkańcom Skarżyska-Kamiennej i nie tylko. Nie każdy jednak zna bliżej ciekawy życiorys, który potrafi dźwignąć kilka razy więcej, niż sam waży.
Włodzimierz Żmijewski urodził się w 1949 roku w Skarżysku-Kamiennej. Już od dziecka miał do czynienia ze sportem. To było jedna z niewielu rzeczy, jaką w powojennych realiach mogła się zajmować młodzież. A i dyscyplin do wyboru było niewiele, bo infrastrukturę i wyposażenie pochłonęły wojenne zgliszcza.
Pierwszy kontakt z poważniejszym sportem miałem w szkole Trójce. W 1962 roku zostałem mistrzem Skarżyska w lekkoatletycznym czwórboju. Wygrałem wtedy z moim kolegą Romanem „Dzidkiem” Nowakiem. On był najszybszy w szkole, ja nie i tego nie mogłem przeboleć. Wiedziałem jednak, że do lekkoatletyki trzeba mieć warunki, a ja ich nie miałem. Warunki fizyczne nie predysponowały mnie do tego sportu.
Już w podstawówce Włodzimierz Żmijewski natknął się na ciężary. Wtedy jeszcze nie wiedział, że będą mu towarzyszyć przez całe życie.
Wtedy, w szkole podstawowej, zaczęła się moja przygoda z ciężarami. Na sali leżały ciężary Klubu Wioślarskiego „Rejów”, które przykuły naszą uwagę. Jak prawidłowo podrzucać ciężar, pokazał nam Janusz Kopacz.
Polonista, który nie uczył polskiego
O tym, że Włodzimierz Żmijewski przez lata uczył w szkole wychowania fizycznego, wie chyba każdy, kto go poznał w tamtych czasach. Ale już na pewno mało kto wie, że jest on też polonistą.
Długa i owocna i wciąż trwająca kariera
W swojej długiej i obfitującej w sukcesy karierze Włodzimierz Żmijewski występował w kilku klubach, nie tylko w Skarżysku. Zaczynał od Granatu Skarżysko, potem były m.in. Tęcza Kielce, Star Starachowice, Skórzani Skarżysko, a od 1995 roku STS Skarżysko. I wtedy posypały się sukcesy skarżyskiego klubu.
Sukcesy w STS-ie odnosiło, rzecz jasna, wielu zawodników. Dorota Ceglińska to mistrzyni Polski i kadrowiczka, medalistka mistrzostw Europy, która otarła się o występ na igrzyskach w Sydney 2000. Bartosz Duda był mistrzem Polski. Do dźwigania garnęła się młodzież i seniorzy. Utytułowanym zawodnikiem był pochodzący z Bydgoszczy Robert Szczepański, który znany jest również z bycia strongmanem.
Nasz sukces to to, że udało się z sukcesami działać w trudnych czasach po transformacji ustrojowej. Obiektów sportowych nam nie przybywało i sukcesem było, że w salce 4×4 metry udało się wychować mistrzów, że w tak kiepskich warunkach udawało nam się uzyskiwać wyniki. Mieliśmy jeden pomost, a powinniśmy mieć co najmniej cztery pomosty plus zaplecze socjalne.
Jak powiedziałem trenerowi kadry, w jakich warunkach trenujemy, to nie chciał uwierzyć. Mieliśmy cykliczny turniej o puchar prezydenta Skarżyska w wyciskaniu sztangi leżąc. Pierwszy raz w Skarżysku ludzie mogli zobaczyć, jak się wyciska 250 kg.
A mogło być też i tak, że nie byłoby złotych lat skarżyskich ciężarów, ponieważ naszego bohatera mogło już nie być wtedy w Skarżysku-Kamiennej.
Pod koniec lat 90. ubiegłego wieku Włodzimierz Żmijewski zostawia ciężary na rzecz trójboju siłowego.
Medali bez liku
Jeśli startuje się wciąż, gdy ma się na karku ponad siedemdziesiąt lat to nie dziwi, że Włodzimierz Żmijewski ma na koncie dużo sukcesów.
W ciężarach Włodzimierz Żmijewski zdobywał medale mistrzostw Polski już jako junior, ale najwięcej zdobył ich jako weteran – już na arenie międzynarodowej. Dwukrotnie był wicemistrzem świata, mistrzem i medalistą mistrzostw Europy.
Jeszcze więcej sukcesów Włodzimierz Żmijewski ma na koncie jako trójboista. Tu najpierw zdobywał medale jako senior. Był rekordzistą Polski w martwym ciągu (300,5 kg), może się też poszczycić też mianem najstarszego medalisty mistrzostw Polski seniorów – zdobywał medale mając 63 lata.
Dziś wraz z Włodzimierzem Żmijewskim medale do domu przywożą Rafał Lipka, Hubert Wrona oraz bracia Derlatkowie – Dominik, Przemysław i Łukasz. W 2020 roku na pomoście pojawiły się też kobiety – Wiktoria Sieczka i Klaudia Maciąg. Niestety laury zdobywają już dla innych miast. Obecnie w Skarżysku nie ma klubu. Włodzimierz Żmijewski startuje w barwach Kobry Kościan, a pozostali – Wikinga Starachowice. Jedynie trenują u siebie, część z nich w Szkole Podstawowej nr 8, gdzie Włodzimierz Żmijewski kiedyś uczył, oraz siłowni Silver Gym.
Tytaniczna praca
Włodzimierz Żmijewski nie odpuszcza sobie treningów pomimo słusznego już wieku..
O sukces jest łatwiej, gdy na swojej drodze spotka się odpowiednich ludzi. Poza wymienionym wcześniej Eugeniuszem Burtnikiem na drodze Włodzimierza Żmijewskiego pojawiali się inni.
No i oczywiście udało mi się, ponieważ trafiłem w życiu na odpowiednią kobietę – moją zonę Elżbietę. Wielu sportowców kończy kariery w momencie ożenku, a mnie żona dopingowała. Nie wyobrażam sobie, co bym robił, gdybym nie zajmował się sportem. Żona zawsze mi mówiła: Jakbyś mnie nie poznał, to byś się ze sztangą ożenił.
Tego, czego Włodzimierz Żmijewski nauczył się od wyżej wymienionych, uczą się dziś jego podopieczni.
W salce treningowej SP 8 Włodzimierz Żmijewski potraf spędzić długie godziny. Najczęściej to on wychodzi ostatni, gasi światło i zamyka drzwi.
Prywatnie jest dumnym ojcem i dziadkiem. Pożegnał już swoją żonę Elżbietę, ale wciąż ma swoją drugą miłość – sztangę.
Życzymy wszystkiego najlepszego i dalszych sukcesów Panie Włodzimierzu!
Oto przebieg kariery i lista osiągnięć Włodzimierza Żmijewskiego:
Przynależność klubowa:
1966 – Tęcza Kielce
1967 – LZS Bliżyn
1968-70 – Tęcza Kielce
1971-74 – Star Starachowice
1974 – Lublinianka Lublin
1975-78 – Star
1979-92 – Skórzani Skarżysko
1993-94 – Tęcza Kielce
1995-2002 – STS Skarżysko
2003 – Kobra Wyszków
2004 do dziś – Kobra Kościan
Podnoszenie ciężarów
W latach 1968-98 zdobył 14 tytułów mistrza województwa
W latach 1991-99 – 6 razy mistrzem Polski weteranów
Mistrzostwa Europy i świata weteranów
1991 MŚ Leimen – 2 miejsce, kat 67,5 kg
1992 MŚ Oxford – 2 miejsce, kat 67,5 kg
ME Oxford – 2 miejsce, kat 67,5 kg
1993 ME Sokołów – 2 miejsce kat. 64 kg
1994 ME Schwabhausen – 1 miejsce kat 64 kg
1995 ME Mielno – 2 miejsce, kate. 64 kg
Dwukrotny rekordzista Europy
Junior
1968 – MP Opole, 2 miejsce, kat 67,5 kg
1969 – MP Wrocław, 2 miejsce, kat 67,5 kg
Mistrzostwa resortowe Federacja „Stal”
1974 – Gdańsk 1 miejsce, kat. 67,5 kg
1975 – Gdańsk 1 miejsce, kat. 67,5 kg
2001 – Skarżyszczanin roku w kat. Sport
1996 – 1 miejsce, najpopularniejszy trener, Gazeta Skarżyska
2012 – 1 miejsce najpopularniejszy sportowiec powiatu skarżyskiego
Medale i odznaczenia
2000 – zasłużony działacz trójboju siłowego
2005 – medal za zasługi dla sportu ministerstwo sportu
1988 – zasłużony działacz Polskiego Związku Podnoszenia Ciężarów
1984 – złota honorowa odznaka PZPC
1981 – złota honorowa odznaka TKKF
1983 – złota honorowa odznaka za zasługi w Sporcie Szkolnym
2001 – srebrny krzyż zasługi
2009 – złoty krzyż zasługi
2004 – medal Komisji Edukacji Narodowej
Trójbój siłowy
1998 – Kielce, 3 miejsce, kat. 67,5 kg
2001 – Bydgoszcz, 3 miejsce, kat. 75 kg
2003 – Kielce, 2 miejsce, kat. 75 kg
2012 – Warszawa, 2 miejsce, kat. 66 kg
2013 – Puławy, 2 miejsce, kat. 66 kg
Rekordy Polski
2002 – martwy ciąg 300,5 kg, Bydgoszcz
2012 – przysiad 190 kg, martwy ciąg 250 kg, Warszawa
2013 przysiad 192,5 kg, Puławy
Puchar Polski
2000 – Wrocław 2 miejsce
2008 – Kielce, 2 miejsce
2012 – Kielce, 1 miejsce
2014 – Kielce, 1 miejsce
2016 – Kielce, 1 miejsce
Mistrzostwa Polski weteranów
2000 – Kielce, 1 miejsce
2001 – Bydgoszcz, 1 miejsce
2002 – Bydgoszcz , 1 miejsce
2004 – Kielce, 1 miejsce
2009 – Kielce, 1 miejsce
2010 – Kielce, 1 miejsce
2011 – Końskie, 1 miejsce
2012 – Końskie, 1 miejsce
2014 – Kielce, 1 miejsce
2014 – Mińsk Mazowiecki, 1 miejsce, trójbój klasyczny
2015 – Kielce, 1 miejsce
2016 – Kielce, 1 miejsce
2017 – Kielce, 1 miejsce
2018 – Kielce, 1 miejsce
2014 – Będzin, 1 miejsce
30 rekordów Polski weteranów
