Ukazał się dziewiąty numer publikacji „Piękne, rzadkie i chronione” z serii Skarżyskie Zeszyty Ligi Ochrony Przyrody. Dowiemy się z niego o niezwykłym bogactwie otaczającego nas świata roślin i zwierząt.
Z reguły najbardziej zachwycamy się przyrodą odległych miejsc, zwłaszcza położonych w tzw. ciepłych krajach, a ta, która nas otacza, wydaje się nam jakoś taka zwyczajna i niewarta zainteresowania.
Piękna przyroda Skarżyska i okolic
Jednak książka „Piękne, rzadkie i chronione” to pozycja, która po raz kolejny wyprowadza nas z błędu. Fachowcy od spraw flory i fauny, zarówno naukowcy, jak i jej miłośnicy, ponownie odkrywają przed nami to, co w naszym otoczeniu warte jest zauważenia i podziwiania. W efekcie okazuje się, że i nasza rodzima przyroda jest ciekawa i potrafi zachwycić oko.
Dziewiąty numer „Piękne, rzadkie i chronione” to kilkanaście artykułów o przyrodzie naszych bliższych i dalszych okolic. Dowiemy się w niej o skarbach natury, które są z nami od milionów lat, jak i takich, które trafiły do nas całkiem niedawno jako gatunki inwazyjne.
Najnowszy numer wydawnictwa będzie dostępny w bibliotekach oraz w konkursach organizowanych przez Starostwo Powiatowe w Skarżysku-Kamiennej. To właśnie ze środków starostwa został wydany zeszyt „Piękne, rzadkie i chronione”.
– Dziękuję wszystkim tym, którzy „otwierają nam oczy” dzieląc się swoją wiedzą i „odkryciami”. Możemy tylko zachwycać się faktem, że tyle piękna jest w naszym zasięgu. Trzeba tylko wiedzieć gdzie, kiedy, jak i na co spojrzeć, żeby się o tym przekonać – mówi w przedmowie do publikacji Starosta Skarżyski Artur Berus.
Piękne, rzadkie i chronione do zdobycia
My również mamy do rozdania 2 egzemplarze wydawnictwa. Otrzymają je dwie osoby, które jako pierwsze przyślą na nasz adres mailowy pro@proskarzysko.pl prawidłową odpowiedź na pytania:
jakie zwierzę znajduje się na poniższym zdjęciu autorstwa Andrzeja Staśkowiaka?
gdzie ono mogło zostać zrobione?
Dla ułatwienia dodamy, że to wody naszego miasta.
Książki otrzymują panie Ewa i Katarzyna. Skontaktujemy się z Paniami mailowo.
fot. Andrzej Staśkowiak
Piękne, rzadkie i chronione, cz. 9 – Skarżyskie Zeszyty Ligi Ochrony Przyrody – zawartość:
Zbigniew Dąbrowski: 100 rocznica utworzenia Nadleśnictwa Skarżysko.
Edyta Nowicka: Porozumienie dla pomników przyrody.
Jacek Koba: Ochrona siedlisk przyrodniczych w ramach zadań ochronnych dla obszaru Natura 2000 „Ostoja Sieradowicka” w planach urządzenia lasu Nadleśnictw Skarżysko oraz Suchedniów.
Przemysław Szczepański: Szkody wyrządzane przez jeleniowate na terenie Nadleśnictwa Skarżysko w latach 2017/2018.
Roman Noworycki: Gdy las choruje – z dronem na kornika.
Cezary Jastrzębski: Dziedzictwo przyrodnicze doliny rzeki Kamiennej.
Jan Janiec, Piotr Kardyś: Historyczne kopalnie rud żelaza na terenie Skarżyska-Kamiennej.
Jan Urban: Dziedzictwo geologiczne w dorzeczu Żarnówki.
Wiesław Mróz: Lilie wodne w kamieniołomie Bukowa Góra.
Wojciech Solarz: Sfałszowana przyroda – groźne inwazje gatunków obcych.
Bartosz Piwowarski: Mszaki nieczynnego kamieniołomu w Gostkowie.
Łukasz Maślikowski: Wyróżniające się fragmenty Lasów Suchedniowskich i ich ochrona.
Andrzej Staśkowiak: Linie kolejowe jako siedlisko przyrodnicze sprzyjające zróżnicowaniu lepidopterofauny miasta na przykładzie terenów pokolejowych w Skarżysku Zachodnim.
Mariusz Gwardjan: Pluskwiaki z rodziny wtykowatych powiatu skarżyskiego.
Ryszard Sowa: Awifauna Skarżyska-Kamiennej i najbliższej okolicy. Uzupełnienie X.
Mateusz Bolechowski: Chrząszcz, wąż i sowa – trzy przyrodnicze rewelacje z powiatu skarżyskiego.
Zespół redakcyjny:
mgr Andrzej Staśkowiak – emerytowany nauczyciel biologii w I Liceum Ogólnokształcącym w Skarżysku-Kamiennej
dr Piotr Kardyś – nauczyciel historii w I Liceum Ogólnokształcącym w Skarżysku-Kamiennej; mgr Wojciech Białek – nauczyciel geografii w I Liceum Ogólnokształcącym w Skarżysku-Kamiennej;
mgr Małgorzata Miller – Naczelnik Wydziału Ochrony Środowiska, Rolnictwa i Leśnictwa Starostwa Powiatowego w Skarżysku-Kamiennej
mgr inż. Ryszard Sowa – emerytowany Naczelnik Wydziału Ochrony Środowiska Starostwa Powiatowego w Skarżysku-Kamiennej
Memoriał Krzysztofa Wolińskiego 2020 w Skarżysku-Kamiennej doszedł do skutku, choć okoliczności nie w tym roku wybitnie mu nie sprzyjały.
Memoriał Krzysztofa Wolińskiego co roku odbywał się na jesieni, ale pandemia koronawirusa sprawiła, że skarżyska impreza musiała zostać odwołana. Siłą rzeczy możliwy był więc pierwotny, jesienny termin. Teraz jednak sytuacja pandemiczna jest nadal na tyle niekorzystna, że zrezygnowano z biegów dla dzieci i młodzieży.
W Memoriale Krzysztofa Wolińskiego 2020 odbył się tylko bieg uliczny. Na 10-kilometrową trasę na ulice Skarżyska-Kamiennej wybiegło ponad stu uczestników, w tym wielu mieszkańców naszego miasta.
Najlepsi tym razem okazali się kielczanie – Sabina Jarząbek i Aleksander Dragan z klubu KKL Kielce.
W biegu przeprowadzono klasyfikację mieszkańców powiatu skarżyskiego i najszybsi byli, co akurat nie dziwi, małżeństwo Lidia i Rafał Czarneccy z Bliżyna, oboje biegający we własnej drużynie – Czarnecki Run Team.
Krzysztof Woliński był trenerem, nauczycielem i wychowawcą. Przez wiele lat szkolił czołowych polskich biegaczy na średnich i długich dystansach. Trenowani przez niego zawodnicy wielokrotnie zdobywali medale mistrzostw Polski oraz Europy. Wyszkolił dwoje olimpijczyków, Wiolettę Frankiewicz i Rafała Wójcika, oraz wielu zawodników i zawodniczek reprezentujących kraj na mistrzostwach Europy i świata. Jego wychowankiem był także Artur Osman, wielokrotny medalista imprez krajowych. Krzysztof Woliński pracował w Granacie oraz STS-ie Skarżysko. Zmarł nagle 9 sierpnia 2008 r. podczas obozu sportowego w Spale. Miał 50 lat.
Organizatorami Memoriału Krzysztofa Wolińskiego są Skarżyskie Towarzystwo Sportowe, Urząd Miasta Skarżyska-Kamiennej oraz Miejskie Centrum Sportu i Rekreacji Skarżysko-Kamienna przy współudziale Miejskiego Centrum Kultury.
Polska Deklaracja o Podziwie i Przyjaźni dla Stanów Zjednoczonych to obszerny dokument, w którym pod życzeniami dla narodu amerykańskiego podpisało się ponad 5 milionów obywateli, w większości dzieci i młodzieży. Wśród nich uczniowie szkół Skarżyska-Kamiennej.
Polska Deklaracja o Podziwie i Przyjaźni dla Stanów Zjednoczonych została sporządzona w 1926 roku z okazji 150. rocznicy niepodległości Stanów Zjednoczonych. Zawiera życzenia podpisane przez władze, wojskowych, duchownych, przedsiębiorców, naukowców i inne grupy społeczne, a przede wszystkim przez młodych Polaków. Podpisy zbierano w szkołach.
Takimi słowami zaczyna się deklaracja:
Naród polski przesyła obywatelom wielkiej Unji Amerykańskiej braterskie pozdrowienie wraz z zapewnieniem najgłębszego podziwu dla stworzonych przez Was instytucji, w których wolność, równość i sprawiedliwość znalazły swój najwyższy wyraz stając się gwiazda przewodnią dla wszystkich nowoczesnych demokracji.
Na deklarację o Podziwie i Przyjaźni dla Stanów Zjednoczonych składa się 111 tomów obejmujących ponad 30 tysięcy stron z podpisami ok. 5,5 miliona obywateli Polski. To ok. 20% wszystkich mieszkańców kraju. Wśród tych milionów podpisów są też podpisy uczniów szkół ze Skarżyska-Kamiennej (wówczas Kamiennej) i okolic. Znajdziemy tam między innymi autografy i życzenia uczniów i kadry pedagogicznej Koedukacyjnego Gimnazjum Komitetu Obywatelskiego, czyli dzisiejszego II Liceum Ogólnokształcącego w Skarżysku.
Do życzeń dla narodu amerykańskiego dołączyły się też szkoły powszechne z Kamiennej, Bzina, Skarżyska Książęcego czy Pogorzałego. Oczywiście są tam też podpisy szkół z całej Polski.
– Nie zabrakło też życzeń, pod którymi podpisali się uczniowie okolicznych osad: Bliżyna, Mroczkowa, Skarżyska Kościelnego, Mirca, Parszowa i innych. Na uwagę zasługuję wpisy uczniów/studentów z Państwowej Preparandy Nauczycielskiej w Suchedniowie – mówi Krzysztof Zemeła, historyk.
Skarżyszczanie i mieszkańcy okolic mogą więc poszukać wśród podpisów tych złożonych przez ich przodków. Poniżej prezentujemy skany stron szkół z terenu dzisiejszego Skarżyska-Kamiennej.
Polska Deklaracja o Podziwie i Przyjaźni dla Stanów Zjednoczonych w całości dostępna jest tutaj:
Polska Deklaracja o Podziwie i Przyjaźni dla Stanów Zjednoczonych została wręczona prezydentowi USA, którym był wówczas Calvin Coolidge. Obecnie przechowywana jest w Bibliotece Kongresu USA, a na stronie internetowej biblioteki dostępna jest w wersji cyfrowej w postaci skanów.
Deklaracja jest nie tylko ciekawostką. Stanowi cenne źródło informacji dla historyków i nie tylko.
– Deklaracja może być wykorzystana do badań nad dziejami oświaty, a przede wszystkim stanowi kapitalne źródło do poszukiwań genealogicznych – dodaje Krzysztof Zemeła, który w pracy naukowej zajmuje się też genealogią, a od niedawna prowadzi pogotowie genealogiczne w Muzeum Orła Białego w Skarżysku-Kamiennej.
SMS-y od Rządowego Centrum Bezpieczeństwa, tzw. Alerty RCB, z informacją, że powiat skarżyski został objęty strefą czerwoną, zawierają błąd. Nasz powiat został określony jako „skarżyński”. Internauci już komentują tę pomyłkę.
Do mieszkańców powiatu skarżyskiego docierają dziś SMS-y od Rządowego Centrum Bezpieczeństwa, tzw. Alerty RCB, z informacją, że powiat skarżyski został objęty strefą czerwoną.
SMS-y zawierają błąd – zamiast „skarżyski”, jest napisane „skarżyński”, czyli wkradło się niepotrzebne „ń”.
Alert RCB z błędem
Czy jest to efekt nieznajomości odmiany przez osobę piszącą tekst, czy efekt autokorekty – trudno powiedzieć.
Słowo „Skarżyński” występuje w języku polskim praktycznie tylko jako nazwisko.
O błędzie już jest głośno na Facebooku, a wśród komentujących ten fakt jest prezydent Skarżyska Konrad Krönig.
SMS o poniższej treści otrzymałem przed chwilą :
Uwaga! Zaslon usta i nos. Powiat skarzynski w czerwonej strefie…
Błędna odmiana nazwy naszego miasta i słów od niej utworzonych nie jest, niestety rzadka. Poza „skarżyńskim” trafia się też między innymi „skarżyskowski”.
Jak widać, Skarżysko to miasto, które potrafi sprawiać problemy 😉
O obostrzeniach, jakie wejdą w życie wraz z objęciem powiatu skarżyskiego strefą czerwoną, przeczytacie tutaj:
Tomasz Moczek drugi z lewej. Na zdjęciu Iga Świątek, psycholog Daria Abramowicz oraz trener Piotr Sierzputowski; fot. archiwum prywatne
Pochodzący ze Skarżyska-Kamiennej tenisista Tomasz Moczek jest sparingpartnerem Igi Świątek, która właśnie wygrała turniej Roland Garros. Wychowanek Smecza Skarżysko na co dzień staje naprzeciwko polskiej tenisistki.
O tym, kim jest Iga Świątek, powinien wiedzieć już każdy Polak. Nasza tenisistka zadziwiła cały tenisowy świat, wygrywając turniej Wielkiego Szlema Roland Garros, choć akurat jej sukces nie jest sensacją, o czym wie każdy, kto śledzi jej karierę. Mieszkanka podwarszawskiego Raszyna od lata uznawana jest za wielki talent.
Wiele osób wie już też teraz, że trenerem Igi Świątek jest Tomasz Wiktorowski, że jej tata Tomasz Świątek to również były sportowiec, wioślarz i olimpijczyk, że Iga pracuje z psycholog Darią Abramowicz.
Nie każdy jednak wie, że sztab Igi Świątek to więcej osób, a wśród nich jest też pochodzący ze Skarżyska-Kamiennej tenisista Tomasz Moczek. Od lat jest głównym sparingpartnerem Igi Świątek.
Tomasz Moczek, sparingpartner Igi Świątek; fot. archiwum prywatne
Tomasz Moczek – wychowanek Smecza Skarżysko
Tomasz Moczek dzieciństwo i młodość spędził w Skarżysku. Jego mama jest skarżyszczanką, a tata łodzianinem. Do Skarżyska rodzina sprowadziła się, gdy Tomasz miał pięć lat. Andrzej Moczek to instruktor tenisa, więc i jego syn zaczął uprawiać tę dyscyplinę.
Tomasz Moczek zdobywał liczne medale mistrzostw kraju w kategoriach juniorskich, grając w barwach Skarżyskiego Towarzystwa Tenisowego „Smecz”. W wieku seniorskim był w czołówce rankingu seniorów i amatorów w Polsce, przez jakiś czas mu przewodząc. Zdobywał w tym czasie tytuły mistrza Polski w tej kategorii. Obecnie jest trenerem i zawodnikiem, gra w lidze niemieckiej oraz w turniejach. Jak mówi, musi trenować i grać na jak najwyższym poziomie, aby móc być wymagającym sparingpartnerem dla Igi Świątek.
Tomasz Moczek „u siebie”, czyli na kortach tenisowych na Bernatce w Skarżysku-Kamiennej podczas turnieju z okazji 100-lecia Skarżyska-Kamiennej w 2023 roku. Sparingpartner Igi Świątek wygrał w kategorii open.
Tomasz Moczek – sparingpartner Igi Świątek
Sparingpartner w przypadku tenisa ziemnego to nie osoba, z którą gra się raz na jakiś czas. Tomasz Moczek to partner treningowy, czyli osoba, która trenuje i gra razem z Igą praktycznie codziennie. Jak wyjaśnia, do treningu potrzebny jest trener, który planuje i koordynuje cały trening, a ta osoba, z którą trenuje i gra zawodnik, to właśnie sparingpartner. Czasem zdarza się, że to właśnie on prowadzi trening, gdy pierwszy trener z jakichś powodów nie może.
Wspólna praca Tomasza Moczka z Igą Świątek trwa już o ponad trzech lat. Wcześniej skarżyszczanin współpracował też z Urszulą Radwańską i Mariuszem Fyrstenbergiem.
Piotr Sierzputowski to mój dobry znajomy. Już wcześniej mieliśmy kontakt, graliśmy razem, trenowałem jego siostrę. Znał moje możliwości tenisowe. Mój styl gry nadawał się do treningów Igi Świątek. Zaprosił mnie na trening i tak już zostało.Tomasz Moczek
AKTUALIZACJA – kwiecień 2024 r.:
Piotr Sierzputowski nie jest już trenerem Igi Światek. Obecnie jest nim Tomasz Wiktorowski. Tomasz Moczek przez cały czas jest w sztabie polskiej tenisistki.
Wiele osób zada sobie pewnie pytanie, dlaczego Iga trenuje i gra przeciwko mężczyźnie.
W Polsce nie ma zawodniczki na jej poziomie, od której Iga mogłaby się jeszcze uczyć, i przy której mogłaby się nadal rozwijać. Ona do treningu potrzebuje kogoś na swoim lub wyższym poziomie. Mamy podobne style gry. Ja też gram wszechstronny tenis, urozmaicony. A ja z kolei muszę się rozwijać razem z nią. Staram się, sam ciężko trenuję i gram w turniejach, żeby podtrzymywać formę. Wtedy mogę być godnym dla niej sparingpartnerem.Tomasz Moczek
Tomasz Moczek w wywiadzie dla TVP Sport powiedział, że do jego zadań należy analiza sposoby gry przeciwniczek i imitowania go podczas treningów z Igą Świątek.
Moim zadaniem jest, aby odzwierciedlić to, co może ją czekać w następnym spotkaniu. To oczywiście też jest ważną cechą sparingpartnera, który musi posiadać umiejętność dostosowania się. Ktoś taki musi umieć różnicować grę, raz trzeba uderzać płasko, a innym razem trzeba wcielić się w rywalkę, która używa zagrań rotacyjnych. Myślę, że jest to wręcz wymagana umiejętność w tej pracy.Tomasz Moczek
Iga Świątek – stworzona do wygrywania?
Tomasz Moczek potwierdza to, co też już wielu z nas wie, że Iga wydaje się być idealną kandydatką na świetną tenisistkę, zarówno jeśli chodzi o jej umiejętności, jak i charakter.
Od samego początku zrobiła na mnie duże wrażenie, urzekła mnie swoją osobą, charakterem, nastawieniem do tenisa. W zespole świetnie się dogadujemy. Atutem Igi jest urozmaicona gra, dobra defensywa, ale przede wszystkim gra ofensywna. Wyrzuca przeciwniczki z kortu długimi piłkami, gra pod linię końcową, potem skrót i następuje przechodzenie z obrony do ataku. Ma świetne warunki fizyczne, jest silna. Potrafi świetnie przenieść na mecz to, co wypracowujemy na treningach.Tomasz Moczek
Andrzej Moczek dumny z syna i Igi
Andrzej Moczek nie kryje dumy z tego, że jego syn ma swój wkład w sukcesy wschodzącej gwiazdy światowego tenisa.
Cieszę się, że Tomek jakąś swoją cegiełkę w osiągnięciach Igi ma, w myśl powiedzenia „z kim przystajesz, takim się stajesz”. Gdy rozmawiamy z synem, sam przekazuję też swoje uwagi. Wspaniałe jest to, że gra Igi wywołuje takie pozytywne emocje. Jej gra wywołuje łzy szczęścia. Podczas meczu z Simoną Halep pisałem do niego, oglądamy i płaczemy z radości. Iga ma predyspozycje, by być najlepszą zawodniczką nawierzchni ziemnej i nie tylko. I nie uważam, że ten sukces przyszedł za wcześnie. Iga powinna sobie z tym poradzić. Wcześnie zdobywa doświadczenie w grze w najważniejszych turniejach. Teraz to inne zawodniczką będą czuły przed nią respekt.Andrzej Moczek
Po tak dużym sukcesie Iga Świątek i jej ekipa udają się na zasłużony odpoczynek, ale wkrótce powrót do treningów, bo inaczej na tym poziomie być nie może.
Na razie odpoczynek, wakacje, odstresowanie się, ale zaraz potem powrót do treningów, bo w styczniu Australian Open. Teraz, po takim sukcesie i na tym poziomie, będzie trzeba wykonywać jeszcze większą pracę, ale myślę, że jako team, sztab trenerski, poradzimy sobie z tym.Tomasz Moczek
Gratulujemy i życzymy dalszych sukcesów!
Tomasz Moczek na kortach na Bernatce w Skarżysku, 2023 r.
Nieistniejący dom rodziny Witwickich, który znajdował się przy Odlewni Żelaza i Emalierni „Kamienna” w Skarżysku-Kamiennej; fotografia za zbiorów rodziny Witwickich
Polskie Towarzystwo Historyczne Oddział Skarżysko-Kamienna zaprasza na coroczną sesję popularnonaukową „Skarżyskie Spotkania z Historią 2020”. W programie ciekawe prelekcje, w tym dotyczące naszego miasta.
UWAGA! Ze względu na sytuację pandemiczną konferencja została odwołana. PTH czyni starania, aby zaprezentować wykłady albo w formie nagrań wideo, albo prezentacji przygotowanych przez prelegentów. Stara się również, aby można było zadać prelegentom pytania. O szczegółach będziemy informować.
Jesień to czas dorocznej sesji historycznej, na którą zaprasza skarżyski oddział Polskiego Towarzystwa Historycznego, a na której będzie można wysłuchać ciekawych wykładów, w tym dotyczących naszej lokalnej historii – historii Skarżyska-Kamiennej.
Jedna z prelekcji będzie dotyczyć właśnie naszego miasta, a konkretnie rodziny Witwickich, niegdyś właścicieli Odlewni Żelaza i Emalierni „Kamienna”, dziś już nieistniejącej. Powojenne czasy były bardzo burzliwe dla rodziny, w bardzo negatywnym sensie. Znacjonalizowano fabrykę, którą założył Jan Witwicki. Profesor Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach Grzegorz Miernik opowie, co znaleziono na terenie fabryki. A znaleziono bardzo cenne rzeczy. Co się potem z nimi stało? Tego zapewne dowiemy się z prelekcji.
Podczas sesji odbędzie się promocja kolejnego tomu rocznika „Z dziejów regionu i miasta” wydawanego przez skarżyskie PTH. Wkrótce rocznik ten będzie dostępny na naszym portalu na stronie PTH, podobnie jak dotychczasowe numery.
Sesja popularnonaukowa „Skarżyskie Spotkania z Historią 2020” odbędzie się w piątek 23 października 2020 roku w sali konferencyjnej starostwa powiatowego przy Placu Floriańskim 1 w Skarżysku-Kamiennej. Wstęp wolny.
Sesja popularnonaukowa „Skarżyskie Spotkania z Historią 2020” – program
16.20 – rozpoczęcie sesji – Marcin Medyński, prezes PTH o. Skarżysko-Kamienna
16.50 – mgr Marcin Janakowski (UMCS) – Jak ze Sprowy podbić Ruś? Kariera majątkowa i polityczna małopolskich Odrowążów w XV wieku
17.10 – mgr Anna Bieniek (UW) – Architektura sportowa w okresie włoskiego faszyzmu
Architektura sportowa w okresie włoskiego faszyzmu – mgr Anna Bieniek (UW)
1 z 17
17.30 – dr hab. prof. UJK Grzegorz Miernik – Pożytki z uprawiania mikrohistorii. Co znaleziono na terenie odlewni „Kamienna” w Skarżysku-Kamiennej latem 1946 roku?
17.50 – Andrzej Zygmunt Rola-Stężycki – Dobrogost Czarny Odrzywolski. Geneza rodu Nałęczów.
18.10 – prof. dr hab. Wojciech Iwańczak – podsumowanie konferencji
Organizatorzy zastrzegają sobie prawo do ograniczenia liczby osób na sali z powodów pandemicznych. Przypominają, że w czasie konferencji należy postrzegać ogólnie przyjętych zasad bezpieczeństwa – nakładanie maseczek, dezynfekcja dłoni i zachowanie dystansu.
Jednym z wystąpień podczas sympozjum historycznego w I LO w Skarżysku była prelekcja uczniów, Wiktora Winiarskiego i Błażeja Kowacza, którzy zaprezentowali historię swojej szkoły od początkowych lat istnienia do końca II wojny światowej.
I Liceum Ogólnokształcące im. Juliusza Słowackiego w Skarżysku-Kamiennej, to jedna z tych szkół naszego miasta, która może pochwalić się bogatą historią. Początki szkoły sięgającego czasów II Rzeczpospolitej powodują, że i dzisiejszy ogólniak przechodził ciężkie czasy podczas wojennej zawieruchy, która odcisnęła tragiczne piętno na szkole, jej uczniach i nauczycielach.
Dwaj uczniowie I LO, Wiktor Winiarski i Błażej Kowacz, przedstawili histrę szkoły w jej początkowych latach podczas sympozjum historycznego, podczas którego odsłonięto też tablice poświęconą Józefowi Piłsudskiemu.
Zobacz relację z sympozjum historycznego w I LO w Skarżysku:
Historia „naszej” szkoły w okresie II RP i lat okupacji 1939–1945
Każdą historię zaczyna się o dziwo… od początku. Szkoła z taką historią również ma swój początek.
Wojska rosyjskie wiosną i latem 1915 roku cofając się na wschód, zostawiają polskie ziemie, a czas carskiego panowania dobiega końca. W trakcie odwrotu wojska rosyjskie prowadzą taktykę spalonej ziemi, niszcząc infrastrukturę komunikacyjną i przemysłową, a nawet paląc zasiewy i pola.
Oprócz spalonej ziemi Rosjanie pozostawili po sobie pamięć o rusyfikacji i wynarodowieniu. Konsekwencją tego było olbrzymie opóźnienie edukacyjne i co się z tym wiąże, cywilizacyjne zacofanie. W 1906 roku na 100 dzieci w Królestwie Polskim w wieku 7-14 lat uczyło się statystycznie 15.
Co do osady Kamienna nie mamy dostatecznej liczby źródeł, aby określić liczbę uczniów i nauczycieli na terenie osady. Za najstarszą szkołę uważa się placówkę istniejącą od 1848 roku przy Szosie Krakowskiej (późniejsza Szkoła Podstawowa nr 2). Z biegiem czasu powstawały inne szkoły, w tym prywatne.
Wydarzenia związane z odwrotem Rosjan budziły w Polsce nadzieje na realizowanie aspiracji edukacyjnych. Na terenie osady Kamienna miejscowe władze administracyjne wyłoniły ze swojego składu Komisję Szkolną, w której skład wchodzili: ks. Kazimierz Sykulski, Władysław Cichocki, Stanisław Zaleski oraz Wacław Węgrzecki. To oni tworzyli zręby polskiego szkolnictwa w osadzie.
Materiały GUS informują o istnieniu w 1917 roku także prywatnej szkoły elementarnej w Kamiennej, która z czasem stanie się zalążkiem przyszłej Publicznej Szkoły Powszechnej nr 4, oczyli obecnego I LO.
Priorytetem dla władz państwowych, jak i dla samorządowych było wprowadzenie obowiązku szkolnego na terenach dawnego zaboru rosyjskiego. 2/3 budżetu państwa przeznaczane było na wojsko, tylko pozostała 1/3 na resztę zadań, w tym na oświatę.
Zależność tą widać w zachowanych dokumentach szkoły rozwojowej 4-klasowej w Kamiennej, z roku szkolnego 1918/19. Do szkoły zgłosiło się na początku 500 dzieci, z powodu braku funduszy i lokali przyjęto 406. Dziećmi opiekowało się 5 nauczycieli… więc statystycznie jeden pedagog zajmował się 80 dzieci!
Z powodu wzrostu liczby chętnych dzieci do nauki placówka otrzymała kolejne dwa oddziały i dodatkowo dwóch nauczycieli. Od stycznia 1919 roku funkcjonowała już jako 5-klasowa. Szkoła powszechna funkcjonowała w trudnych warunkach, ciasnoty i braku pomocy dydaktycznych. Niektóre zajęcia prowadzone były w pomieszczeniach kolejowych przy ulicy Niepodległości oraz w budynku przy ulicy Podjazdowej.
Na szczęście dla szkoły najwięcej dzieci pochodziło z rodzin kolejarskich, i to właśnie pracownicy kolei oraz jej zarząd udzielali największego wsparcia finansowego oraz lokalowego. Działalność edukacyjna prowadzona w małym budynku i w obiektach kolejowych nie prowadziła jednak do skutecznego kształcenia dzieci, pomimo pracy na dwie zmiany i objęcia edukacją w szkole blisko 700 uczniów! By temu zapobiec, szkoła organizowała charytatywne zabawy i amatorskie przedstawienia teatralne, dzięki czemu możliwe było doposażenie w podręczniki szkolne. Pomimo tak trudnych warunków podjęto również zbiórkę pieniędzy na potrzeby wojny polsko-bolszewickiej.
Rok szkolny 1919/20 rozpoczęto w budynku przy ul. Niepodległości, który użytkowany był wspólnie ze Średnią Kolejową Szkołą Techniczną oraz w budynku przy ul. Podjazdowej. Już wtedy miało funkcjonować 20 oddziałów w szkle powszechnej w Kamiennej, w których uczyło się 1200 uczniów! Dokonano zatem podziału na tzw. szkołę „żeńską” (nr 2) i „męską” (nr 1), która pozostała przy ul. Podjazdowej. Dodatkowo wynajęto jeszcze na potrzeby szkoły nr 1 dwa budynki na Posadaju.
Nowoczesny budynek dla szkoły
Właśnie takie realia podyktowały potrzebę wzniesienia nowych obiektów oświatowych. Pomysł budowy szkoły zaczął nabierać realnych kształtów w 1924 roku. Wtedy to rada miejska podjęła uchwałę o budowie szkoły powszechnej. Władze miasta deklarowały przeznaczenie pod budowę 7 morgów ziemi. Już we wrześniu tego samego roku Edward Turno, kierownik placówki skierował do magistratu pismo zawierające prośbę o powołanie komisji celem rozpoczęcia budowy gmachu szkolnego. Postanowiono użyć gotowego projektu inż. Mazurkowskiego z 1921 roku, wnosząc kilka poprawek.
Podstawową kwestią były środki finansowe. Budowa szkoły była niesamowicie droga, a samym swoim budżetem przewyższała dwukrotnie roczny budżet Kamiennej. W pierwszej kolejności odwołano się do ofiarności społeczeństwa i zawiązano Społeczny Komitet Budowy Szkoły Powszechnej, w skład którego weszli przedstawiciele: Polskiego Związku Kolejowców, Związku Zawodowego Maszynistów, Związku Urzędników Kolejowych, Związku Kolejarzy Zjednoczenia Zawodowego Polskiego, a także gminy żydowskiej oraz pracownicy oświaty i duchowieństwo. Największy wkład finansowy wnieśli pracownicy PKP. Korespondencję o dofinansowanie kierowano również do innych instytucji państwowych.
Nacisk na władzę różnych szczebli administracyjnych i instytucji wywierały również teksty np. w Głosie Kamiennej, w których pisano o uczeniu się dzieci w nieodpowiednich warunkach oraz w niehigienicznym otoczeniu. Trudno jest jednak faktycznie określić, jak duży wpływ miało to na urzędników. Z zachowanych dokumentów wiemy jedynie, że pieniądze zostały przyznane z powiatu. Z kosztorysu znamy opis inwestycji:
„Szkoła ma się budować 7-mio klasowa z równoległymi oddziałami razem na 13 klas, przy szkole sala gimnastyczna, budynek mieszkalny z mieszkaniem dla kierownika i mieszkaniem dla profesora. W oddzielnym budynku gospodarczym mieści się natryskownia dla dzieci szkoły, kotłownia dla ogrzewania budynku szkolnego, komórki gospodarcze i mieszkanie woźnego. Wszystkie budynki murowane z cegły, fundamenta kamienne, pokrycie dachówką, ogrzewanie budynku centralno-wodne, budynku mieszkalnego piecami, woda do użytku czerpana będzie ze studni za pomocą pompy do rezerwuaru znajdującego się na poddaszu budynku szkolnego”.
Pierwszym krokiem było nabycie placu. Udało się to w 1926 roku poprzez zakupienie działek od banku spółdzielczego, braci Węgrzeckich i Ludwika Wiatra. Kamień węgielny został poświęcony 26 czerwca 1926 roku, a całość uświetniły popisy orkiestry szkolnej podziwiane przez tłum mieszkańców oraz uroczysta kolacja dla „gości i miejscowych notabli” w Resursie Rzemieślniczej, za którą zapłacili sami goście!
Akt założenia i poświęcenia kamienia węgielnego pod budowę Szkoły Powszechnej w Kamiennej; skan z archiwum szkoły
Juliusz Słowacki patronem Publicznej Szkoły Powszechnej nr 4 w Skarżysku
Władze miasta zadbały również o nadanie odpowiedniego patrona. Nie wiadomo jednak, kto w tej sprawie był inicjatorem. Rada Miasta już 27 czerwca 1927 roku uroczyście zagłosowała za Juliuszem Słowackim. Kuratorium krakowskie dnia 10 stycznia 1928 roku oficjalnie potwierdziło wybór wielkiego poety na patrona szkoły. Otrzymała ona nazwę Publicznej Szkoły Powszechnej nr 4 im. J. Słowackiego w Skarżysku-Kamiennej.
1 listopada 1927 roku budująca się dopiero szkoła miała już swojego kierownika. Został nim wybrany po konkursie na to stanowisko Józef Erbel. Młody, 29 letni, pedagog z Szydłowca, nauczyciel fizyki i chemii. Początki pracy kierownika to przede wszystkim działania związane z uruchomieniem samej placówki. Z biegiem czasu do szkoły zaczynało spływać coraz więcej dzieci. Związane było to z rozwojem miasta i dobrymi warunkami samej szkoły. Tzw. Czwórka była najliczniejszą szkołą spośród wszystkich czterech szkół w Skarżysku-Kamiennej.
Od początku działania szkoły kierownik i rada pedagogiczna zwracali szczególną uwagę na nowoczesność metod nauczania i pomocy dydaktycznych. Na wysokim poziomie stało wyposażenie sal, chociażby w przyrodniczej znajdowała się hodowla jedwabników. Okres rządów sanacji to przede wszystkim idea wychowania państwowego, propagowanie interesu narodowego, wzmocnienie i kształtowanie jedności kulturalnej oraz kultywowanie polskich tradycji.
Wzorem wychowawczym stała się sylwetka Marszałka Józefa Piłsudskiego. Nie ma potrzeby wątpić w to, że kierownik szkoły był aktywnym realizatorem idei wychowania państwowego. Sam Józef Erbel reprezentował lewicę sanacyjną, a postać Marszałka była dla niego wielce ważna, do tego stopnia, że jedynie na „naszym” budynku umieszczono już we wrześniu 1935 roku płytę upamiętniająca postać Józefa Piłsudskiego. Kierownik szkoły działał aktywnie w BBWR, ZNP oraz udzielał się politycznie. Z całą pewnością poglądy i działalność Erbela miały wpływ na działanie szkoły, choćby w postaci korzystnych decyzji ułatwiających rozbudowę bazy materialnej szkoły.
W roku 1934 na działce szkolnej stanął budynek mieszkalny, z którego oprócz kierownika korzystało dwóch innych nauczycieli. Rozpoczęto także starania o budowę sali gimnastycznej, udało się kupić działkę i zacząć budowę. Prace porządkowe związane z budową wykonywali również rodzice i dzieci. W sierpniu 1939 roku zakończono budowę sali gimnastycznej. Nieprędko zaczęto z niej korzystać, wszak wszystkie plany pokrzyżował wybuch II wojny światowej i lata okupacji.
Pierwszego września samoloty pojawiły się nad miastem, rozległy się dźwięki kościelnych dzwonów, salwy dział przeciwlotniczych i ryk syren, a celem nalotów stał się węzeł kolejowy. Tu w Skarżysku miano stawiać opór niemieckim pancernym zagonom, jednak 8 września wojska polskie wobec grożącego im okrążenia wycofały się w kierunku Iłży, a do miasta wkroczyły odziały drugiej dywizji lekkiej Wermachtu, rozpoczynając okupację. Powołano nowe władze miejskie, zorganizowano nowe placówki policji i formacji militarnych, zmieniono kierownictwo Państwowej Fabryki Amunicji, węzła PKP, poczty, zakładów energetycznych oraz fabryki naczyń emaliowanych.
Niemcy represjonowali społeczność, wyznaczono też kontrybucje dla Żydów. Wkrótce po tym zajęto się sprawami oświaty. Podstawowe zasady polityki oświatowej określiło „Rozporządzenie o szkolnictwie w Generalnym Gubernatorstwie”. Dokument sankcjonował istnienie powszechnych szkół publicznych oraz przesądzał o likwidacji szkolnictwa ogólnokształcącego.
Szkoła pod okupacją
Po zakończeniu wojny obronnej większość budynków szkolnych, w tym gmach SP 4, zajmowały wojska niemieckie. Już wówczas dochodziło do dewastacji mienia szkoły i niszczenia budynku. Na początku okupacji szkołą dalej kierował Józef Erbel, który po parodniowej ewakuacji na wschód powrócił do Kamiennej.
Z późniejszych relacji, a zwłaszcza ankiet osobistych wiemy, że kierownik już w pierwszych tygodniach okupacji włączył się w organizowanie tajnego nauczania oraz wstąpił do konspiracyjnej organizacji, która funkcjonuje w literaturze pod nazwą „Orzeł Biały”. Brak jest natomiast informacji o tym, jak do lutego 1940 roku odbywały się lekcje, i czy w ogóle się odbywały.
30 stycznia 1941 roku organizacja zostaje rozbita, a Józef Erbel po przesłuchaniach w budynku obecnej SP 1 został przewieziony do więzienia gestapo w Radomiu, a następnie trafił do obozu koncentracyjnego. 22 lutego 1940 roku nastąpiła reorganizacja szkół podstawowych. Skomasowane zostały szkoły numer 2 i 4. Czwórka musiała przenieść się do pomieszczeń dwójki, dzierżawionych od kolei. Szkolny gmach został przejęty przez wojsko, a w lato roku 1940 do zajmowanych przez szkołę sal wprowadziła się dyrekcja Ostbahnu.
Później budynek przy ul. Piłsudskiego, przemianowanej przez okupantów na Główną, obecnie 1 Maja 82, trafił znów w ręce szkoły, jednak nie na długo, gdyż 9 kwietnia 1941 roku do gmachu szkoły ponownie wróciły wojska Wermachtu. Warto dodać, że naprzeciwko, w budynku przedwojennego magistratu, zlokalizowana była komenda gestapo.
Zajęcia wznowiono dopiero pod koniec kwietnia w różnych lokalizacjach (1 Maja 36 i 103, Kanałowa 36). Prowadzone były w bardzo trudnych warunkach, wykorzystując m.in. za sale prywatne mieszkania. Z budynku szkoła była systematycznie usuwana, ponieważ Niemcy postanowili zorganizować w gmachu szkolnym szpital wojskowy. Większe pomieszczenia dzielone były ściankami działowymi, przebudowano ciągi komunikacyjne, by pomieścić szyb windy, na placu szkolnym postawiono baraki i budynki gospodarcze niezbędne do pracy szpitala, wykorzystując w tym celu macewy z miejscowego kirkutu, jako materiał do budowy fundamentów. Postępowanie Niemców przyczyniło się do utraty całej bazy materialnej szkoły. Zostało jedynie trochę książek i sprzęt z pracowni fizyczno-chemicznej.
A jak uczono się na lekcjach podczas okupacji niemieckiej? Na mocy zarządzeń oświatowych już w pierwszych miesiącach usunięto z programu nauczania historię i geografię Polski oraz historię literatury. Konfiskowano uczniom książki i czytanki do języka polskiego, książki do religii i matematyki również. Uczniom przysyłano za to słabej jakości gazetki propagandowe „Ster”. W szkole brakowało nie tylko elementarzy, ale też blankietów świadectw, przez co dzieci dostawały jedynie zaświadczenie o ukończeniu klasy. Na lekcjach polskiego nakazywano uczyć o rzekomym żydowskim zagrożeniu i zabierać dzieci na wystawy pod nazwą „żydowska zaraza”.
Lekcje odbywały się w wymiarze 9 do 12 godzin w tygodniu, tylko co drugi dzień. Nałożono na szkoły obowiązek zbierania surowców wtórnych – złomu, szmat, makulatury, butelek – oraz hodowlę jedwabników. Także w PSP 4 musiano to realizować, zapewne jednak z kłopotami, o czym świadczą relacje ówczesnego kierownika Tadeusza Gromskiego.
Pomimo tego budynek, w którym obecnie się znajdujemy, wciąż jawił się dzieciom, szczególnie młodszym, jako wyjątkowo luksusowy na tamte warunki. Wspomnienia Jankowskiego, ucznia pierwszej klasy w 1944 roku, mówią o widnych klasach, ładnych i wygodnych ławkach, ciepłych pomieszczeniach i prawdziwych toaletach z bieżącą wodą!
„Od września tegoż roku poszedłem do pięknej, nowej szkoły, mieszczącej się naprzeciw naszego domu. Chętnie tam uczęszczałem sam, bez odprowadzania przez mamę. Dostałem nowy elementarz, piórnik z wyposażeniem i zeszyt do kaligrafii oraz małe liczydełko z żółto-czarnymi paciorkami. Po bracie otrzymałem skórzany tornister, z którego byłem bardzo dumny. W klasie stały dwuosobowe ławki, na środku każdej, w nawierconym otworze znajdował się kałamarz z atramentem. W szkole było centralne ogrzewanie i ubikacje wewnątrz budynku. Po zimowej przerwie nie wróciliśmy już do naszej pięknej szkoły przy ul. Głównej. Niemcy pośpiesznie adaptowali ją na szpital wojskowy. Dla nas urządzono klasy szkolne w starym budynku po spółdzielni Ogniwo.”
W roku 1944 PSP numer 4 została ostatecznie „złamana”, usunięto ją z ostatniego wynajmowanego budynku przy ulicy Kanałowej, a we wrześniu nie udało się wznowić zajęć. Budynek przy dawnej ul. Piłsudskiego służył w tym czasie za dom noclegowy dla żołnierzy niemieckich.
Warto wspomnieć jeszcze o statystykach. W roku szkolnym 1939/40 naukę rozpoczęło 659 dzieci, rok później 977, i liczba taka utrzymała się do ostatniego roku nauki pod okupacją 1943/44 (968 uczniów). Liczba klas oscylowała z kolei od 17 do 23, zatem praca odbywała się nawet na trzy zmiany! Dane te obrazują ogrom pracy i sukces organizacyjny pracowników szkoły, którzy pomimo takich trudności potrafili zorganizować namiastkę edukacji dla ok. tysiąca uczniów rocznie! Ponadto niektórzy nauczyciele uczestniczyli w tajnym nauczaniu.
17 i 18 stycznia 1945 roku do Skarżyska-Kamiennej wkroczyli Rosjanie. Miasto nie ucierpiało dużo z powodu działań wojennych, bowiem opór Rosjanom stawiały jedynie osłonowe formacje niemieckie. Mimo to ubytki w fabrykach, zakładach oraz infrastrukturze należy uznać za poważne. Nie zważając na to nowe władze rzuciły hasło masowego otwierania szkół bez zmian w ich ustroju i funkcjonowaniu. Pomimo tych ciężkich warunków życie szkoły, nauczycieli i uczniów wracało, tak się mogło wydawać, właściwe tory, rzeczywistość okazała się zupełnie inna, ale to historia na inną okazję
Podsumowując, dzieje szkoły w okresie II RP i lat okupacji 1939–1945 to historia pełna wyboistych dróg, które ukazują nam, że dążenie do celu, skrupulatna walka, postawy obywatelskie i stawianie dobra innych ponad swoje to rzecz obowiązkowa, by osiągnąć sukces. Sukces, który budował, buduje i zbuduje ludzi wykształconych, oświeconych oraz takich, którzy nigdy nie ustąpią.
Wiktor Winiarski i Błażej Kowacz
Wykorzystano opracowania autorstwa: Marcina Medyńskiego, Tadeusza Wojewody, Krzysztofa Zemeły, Sebastiana Piątkowskiego oraz Piotra Kardysia.
ProSkarżysko dziękuje Piotrowi Kardysiowi za możliwość udostępniena tekstu.
Powiatowa Gra Czytelnicza 2020; fot. Powiatowa Biblioteka Pedagogiczna w Skarżysku-Kamiennej
Powiatowa Gra Czytelnicza, na którą zaprasza Biblioteka Pedagogiczna w Skarżysku-Kamiennej, w 2020 roku odbyła się po raz pierwszy w całości przez internet. Uczestnicy, a konkretnie laureaci, spotkali się jedynie przy odbiorze nagród.
Powiatowa Gra Czytelnicza w Skarżysku-Kamiennej, na którą zaprasza skarżyska Powiatowa Biblioteka Pedagogiczna, do tej pory wymagała od uczestników nie tylko dużej wiedzy, ale również dobrej kondycji fizycznej. Zadania wymagały bowiem przemierzania Skarżyska i wykonywania zadań.
W tym roku, z racji pandemii koronawirusa, zmagania odbywały się w formule on-line, przez internet, z wykorzystaniem Facebooka.
– Dotąd gra odbywała się w maju, w trakcie trwania Tygodnia Bibliotek, i miała charakter gry miejskiej. Ze względu na lockdown nie udało się przeprowadzić gry w majowym terminie. Mie chcieliśmy jednak zupełnie zrezygnować z gry, dlatego zdecydowaliśmy się na wersję on-line, wpisując się tym samym w ministerialną sugestię wykorzystania w procesie edukacyjnym narzędzi i zasobów cyfrowych – informuje Roman Sowa z Biblioteki Pedagogicznej.
Powiatowa Gra Czytelnicza 2020; fot. Powiatowa Biblioteka Pedagogiczna w Skarżysku-Kamiennej
Uczniowie szkół podstawowych w tej edycji rywalizowali indywidualnie, a zadania dotyczyły literatury. Tegoroczna edycja niosła tytuł „Polski – lubię to” Do gry zgłosiło się 22 osoby z 3 szkół: Szkoła Podstawa nr 3, Szkoła Podstawowa nr 5, Prywatna Szkoła Podstawowa.
Z rozwiązaniem zadań najlepiej poradzili sobie:
I miejsce – Wiktoria Poznańska (SP 5)
II miejsce – Gabriela Huszno (SP 3)
III miejsce – Bartosz Bis (SP 3)
Powiatowa Gra Czytelnicza 2020; fot. Powiatowa Biblioteka Pedagogiczna w Skarżysku-Kamiennej
Zadania:
Zadanie 1: UKRYTY BOHATER – uczniowie mieli odgadnąć, jakiego bohatera literackiego przedstawia obrazek, orientując się tylko po ujawnionych fragmentach wizerunku postaci.
Zadanie 2: EMOTIKONBOOKS – za pomocą emotków przedstawiono tytuły popularnych powieści dla dzieci i młodzieży. Uczestnicy musieli się zorientować, o jaki tytuł chodzi.
Zadanie 3: POPSUTY WIERSZ – ze znanych wierszy pousuwano pojedyncze słowa. Uczniowie musieli uzupełnić wiersze o brakujące elementy.
Powiatowa Gra Czytelnicza 2020; fot. Powiatowa Biblioteka Pedagogiczna w Skarżysku-Kamiennej
Zadanie 4: SZYBKI TEST – test składał się z 10 pytań z teorii języka polskiego, pozaliterackich tekstów kultury, a także literatury popularnej.
Zadanie 5: WYKREŚLANKA – uczniowie mieli za zadanie odnaleźć w diagramie 10 słów/nazw związanych z książkami, literaturą, językiem polskim itp.
Zadanie 6: NIE PASUJE – zadanie polegało na odszukaniu na obrazie ilustrującym znany tekst literacki, elementy dołączone (niepasujące) do obrazka i wskazać ich literackie pochodzenie.
Organizatorem Powiatowej Gry Czytelniczej jest Powiatowa Biblioteka Pedagogiczna w Skarżysku-Kamiennej we współpracy ze Starostwem Powiatowym w Skarżysku-Kamiennej. Honorowy patronat objęli Starosta Skarżyski oraz Świętokrzyski Kurator Oświaty. Fundatorzy nagród: Starostwo Powiatowe, Powiatowa Biblioteka Pedagogiczna, Hurtownia „Best”.
Gratulacje!
Powiatowa Gra Czytelnicza 2020; fot. Powiatowa Biblioteka Pedagogiczna w Skarżysku-KamiennejPowiatowa Gra Czytelnicza 2020; fot. Powiatowa Biblioteka Pedagogiczna w Skarżysku-KamiennejPowiatowa Gra Czytelnicza 2020; fot. Powiatowa Biblioteka Pedagogiczna w Skarżysku-KamiennejPowiatowa Gra Czytelnicza 2020; fot. Powiatowa Biblioteka Pedagogiczna w Skarżysku-Kamiennej
Uczniowie Szkoły Powszechnej nr 4 (dziś I LO) z dyrektorem Józefem Erblem. Na ścianie widoczna tablica pamiątkowa poświęcona Józefowi Piłsudskiemu. Zdjęcie udostępnił Marcel Głogowski.
W I Liceum Ogólnokształcącym w Skarżysku-Kamiennej odbyło się sympozjum historyczne. Wykłady o historii szkoły i Skarżyska zostały zwieńczone odsłonięciem tablicy poświęconej Józefowi Piłsudskiemu.
Sympozjum podsumowało projekt edukacyjny „Pamięć i patriotyzm – I Liceum Ogólnokształcące im. Juliusza Słowackiego w Skarżysku-Kamiennej dla Ojczyzny wielkiej i małej”.
Odbyły się dwie prelekcje. W pierwszej uczniowie szkoły, Wiktor Winiarski i Błażej Kowacz, zaprezentowali historię I LO w czasie II RP i okupacji niemieckiej. Warto wiedzieć, że zanim obecna szkoła przyjęła miano liceum, była Szkołą Powszechną nr 4.
Przeczytaj przygotowany przez uczniów tekst o historii I LO w początkowych latach istnienia:
Podkreślił, że Skarżysko wydało w tym czasie wielu wybitnych ludzi, w tym bohaterów wojennych, dodając, że niemieccy okupanci bardzo bali się tak silnego patriotyzmu w naszym mieście. Stąd tak silne prześladowania, których finałem były egzekucje, zwłaszcza na Brzasku i na Borze.
Na zakończenie sympozjum nastąpiło odsłonięcie tablicy pamiątkowej poświęconej marszałkowi Józefowi Piłsudskiemu. Tablica ta nawiązuje do podobnej widniejącej na murze szkoły w latach przedwojennych, która jednak zaginęła i ślad po niej również.
O istnieniu przedwojennej tablicy w szkole dowiedziano się, gdy jeden z uczniów Marcel Głogowski przyniósł do szkoły zdjęcie przedstawiające uczniów szkoły z ówczesnym dyrektorem Józefem Erblem. Tablica jest widoczna na ścianie przy wejściu do szkoły.
Uczniowie Szkoły Powszechnej nr 4 (dziś I LO) z dyrektorem Józefem Erblem. Na ścianie widoczna tablica pamiątkowa poświęcona Józefowi Piłsudskiemu. Zdjęcie udostępnił Marcel Głogowski.
Nową tablicę odsłoniły wspólnie posłanka Marzena Okła-Drewnowicz, członek zarządu powiatu skarżyskiego Katarzyna Bilska oraz dyrektor szkoły Martyna Maćkowiak.
Sympozjum zorganizowało stowarzyszenie „Erbel – Szkoła Przyszłości” działające przy I LO. Odbyło się pod patronatem Polskiego Towarzystwa Historycznego Oddział Skarżysko-Kamienna przy wsparciu finansowym Urzędu Marszałkowskiego Województwa Świętokrzyskiego.
Sympozjum historyczne 2020 - I Liceum Ogólnokształcące w Skarżysku-Kamiennej
Międzynarodowe Forum Inwestycyjne 2020 w Skarżysku-Kamiennej odbędzie się w formule on-line. Trwają zapisy do wydarzenia.
Międzynarodowe Forum Inwestycyjne w Skarżysku-Kamiennej odbędzie się po raz piąty. Pandemia koronawirusa wymusiła na organizatorze, którym Centrum Obsługi Inwestora w Skarżysku-Kamiennej, zmianę formuły wydarzenia na internetową.
Celem forum jest wykreowanie współpracy pomiędzy przedsiębiorstwami z różnych państw. Temat tegorocznego MFI obejmuje przede wszystkim warunki prowadzenia działalności gospodarczej w pandemii COVID-19, zarówno możliwości wsparcia działalności gospodarczej przez władze centralne i samorządowe, jak i zdolności współpracy władz samorządowych z przedsiębiorstwami.
Na załączonym zdjęciu znajduje się krótka instrukcja dołączenia do spotkania poprzez platformę Zoom.
Kilka uwag technicznych:
Po zalogowaniu uczestnicy będą oczekiwać w Waiting Room na włączenie przez prowadzącego.
Po zalogowaniu uczestnicy początkowo będą mieli NIEAKTYWNE mikrofony i kamery, AKTYWNY będzie czat.
Prowadzący po zalogowaniu włączy wszystkim kamery tak, aby można było zobaczyć uczestników, uczestnicy będą mieli możliwość samodzielnego wyłączenia kamery.
Prowadzący uniemożliwi na początku udostępnianie ekranu (share screen) wszystkim uczestnikom.
Prowadzący będzie zapraszał prelegentów do udostępniania ekranu, a po zakończonej prelekcji bezpośrednio będzie możliwość zadawania pytań poprzez „podniesienie ręki”. Wtedy prowadzący włączy mikrofon uczestnikowi, który zadaje pytanie.
V Międzynarodowe Forum Inwestycyjne w Skarżysku-Kamiennej odbędzie się w piątek 6 listopada 2020 roku w godz. 10.00–15.00.
Międzynarodowe Forum Inwestycyjne 2020 Skarżysko-Kamienna – program:
9.30–10.00 – logowanie uczestników do systemu ZOOM i sprawy techniczne
10.00–10.15 – otwarcie Forum
Blok 1 – Komunikacja elektroniczna w biznesie w dobie pandemii COVID-19
Analiza potencjału eksportowego firmy i wyboru nowych rynków docelowych
Jak zrozumieć potrzeby lokalnych klientów ?
Optymalizacja kanałów online na rynkach zagranicznych.
11.00–11.30 – Portal Go Polonia jako przykład dostosowania polskich przedsiębiorców do umiędzynarodowienia działalności w warunków pandemicznych
11.30- 12.00 – Narzędzia komunikacji elektronicznej dla przedsiębiorców i samorządu na przykładzie ZOOM oraz oprogramowania z rodziny programów Microsoft.
12.00–12.30 – przerwa kawowa
12.30–13.45
Blok 2 – Działania wspierające prowadzenie działalności gospodarczej w Polsce w okresie pandemii
12:30–13.25 – Oferta wsparcia i projekty dla przedsiębiorców i samorządów
13.25–13.45 – Najlepsze praktyki wspierania przedsiębiorców przez samorządy w Polsce
