Nieistniejący dom rodziny Witwickich, który znajdował się przy Odlewni Żelaza i Emalierni „Kamienna” w Skarżysku-Kamiennej; fotografia za zbiorów rodziny Witwickich
Polskie Towarzystwo Historyczne Oddział Skarżysko-Kamienna zaprasza na coroczną sesję popularnonaukową „Skarżyskie Spotkania z Historią 2020”. W programie ciekawe prelekcje, w tym dotyczące naszego miasta.
UWAGA! Ze względu na sytuację pandemiczną konferencja została odwołana. PTH czyni starania, aby zaprezentować wykłady albo w formie nagrań wideo, albo prezentacji przygotowanych przez prelegentów. Stara się również, aby można było zadać prelegentom pytania. O szczegółach będziemy informować.
Jesień to czas dorocznej sesji historycznej, na którą zaprasza skarżyski oddział Polskiego Towarzystwa Historycznego, a na której będzie można wysłuchać ciekawych wykładów, w tym dotyczących naszej lokalnej historii – historii Skarżyska-Kamiennej.
Jedna z prelekcji będzie dotyczyć właśnie naszego miasta, a konkretnie rodziny Witwickich, niegdyś właścicieli Odlewni Żelaza i Emalierni „Kamienna”, dziś już nieistniejącej. Powojenne czasy były bardzo burzliwe dla rodziny, w bardzo negatywnym sensie. Znacjonalizowano fabrykę, którą założył Jan Witwicki. Profesor Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach Grzegorz Miernik opowie, co znaleziono na terenie fabryki. A znaleziono bardzo cenne rzeczy. Co się potem z nimi stało? Tego zapewne dowiemy się z prelekcji.
Podczas sesji odbędzie się promocja kolejnego tomu rocznika „Z dziejów regionu i miasta” wydawanego przez skarżyskie PTH. Wkrótce rocznik ten będzie dostępny na naszym portalu na stronie PTH, podobnie jak dotychczasowe numery.
Sesja popularnonaukowa „Skarżyskie Spotkania z Historią 2020” odbędzie się w piątek 23 października 2020 roku w sali konferencyjnej starostwa powiatowego przy Placu Floriańskim 1 w Skarżysku-Kamiennej. Wstęp wolny.
Sesja popularnonaukowa „Skarżyskie Spotkania z Historią 2020” – program
16.20 – rozpoczęcie sesji – Marcin Medyński, prezes PTH o. Skarżysko-Kamienna
16.50 – mgr Marcin Janakowski (UMCS) – Jak ze Sprowy podbić Ruś? Kariera majątkowa i polityczna małopolskich Odrowążów w XV wieku
17.10 – mgr Anna Bieniek (UW) – Architektura sportowa w okresie włoskiego faszyzmu
Architektura sportowa w okresie włoskiego faszyzmu – mgr Anna Bieniek (UW)
1 z 17
17.30 – dr hab. prof. UJK Grzegorz Miernik – Pożytki z uprawiania mikrohistorii. Co znaleziono na terenie odlewni „Kamienna” w Skarżysku-Kamiennej latem 1946 roku?
17.50 – Andrzej Zygmunt Rola-Stężycki – Dobrogost Czarny Odrzywolski. Geneza rodu Nałęczów.
18.10 – prof. dr hab. Wojciech Iwańczak – podsumowanie konferencji
Organizatorzy zastrzegają sobie prawo do ograniczenia liczby osób na sali z powodów pandemicznych. Przypominają, że w czasie konferencji należy postrzegać ogólnie przyjętych zasad bezpieczeństwa – nakładanie maseczek, dezynfekcja dłoni i zachowanie dystansu.
Jednym z wystąpień podczas sympozjum historycznego w I LO w Skarżysku była prelekcja uczniów, Wiktora Winiarskiego i Błażeja Kowacza, którzy zaprezentowali historię swojej szkoły od początkowych lat istnienia do końca II wojny światowej.
I Liceum Ogólnokształcące im. Juliusza Słowackiego w Skarżysku-Kamiennej, to jedna z tych szkół naszego miasta, która może pochwalić się bogatą historią. Początki szkoły sięgającego czasów II Rzeczpospolitej powodują, że i dzisiejszy ogólniak przechodził ciężkie czasy podczas wojennej zawieruchy, która odcisnęła tragiczne piętno na szkole, jej uczniach i nauczycielach.
Dwaj uczniowie I LO, Wiktor Winiarski i Błażej Kowacz, przedstawili histrę szkoły w jej początkowych latach podczas sympozjum historycznego, podczas którego odsłonięto też tablice poświęconą Józefowi Piłsudskiemu.
Zobacz relację z sympozjum historycznego w I LO w Skarżysku:
Historia „naszej” szkoły w okresie II RP i lat okupacji 1939–1945
Każdą historię zaczyna się o dziwo… od początku. Szkoła z taką historią również ma swój początek.
Wojska rosyjskie wiosną i latem 1915 roku cofając się na wschód, zostawiają polskie ziemie, a czas carskiego panowania dobiega końca. W trakcie odwrotu wojska rosyjskie prowadzą taktykę spalonej ziemi, niszcząc infrastrukturę komunikacyjną i przemysłową, a nawet paląc zasiewy i pola.
Oprócz spalonej ziemi Rosjanie pozostawili po sobie pamięć o rusyfikacji i wynarodowieniu. Konsekwencją tego było olbrzymie opóźnienie edukacyjne i co się z tym wiąże, cywilizacyjne zacofanie. W 1906 roku na 100 dzieci w Królestwie Polskim w wieku 7-14 lat uczyło się statystycznie 15.
Co do osady Kamienna nie mamy dostatecznej liczby źródeł, aby określić liczbę uczniów i nauczycieli na terenie osady. Za najstarszą szkołę uważa się placówkę istniejącą od 1848 roku przy Szosie Krakowskiej (późniejsza Szkoła Podstawowa nr 2). Z biegiem czasu powstawały inne szkoły, w tym prywatne.
Wydarzenia związane z odwrotem Rosjan budziły w Polsce nadzieje na realizowanie aspiracji edukacyjnych. Na terenie osady Kamienna miejscowe władze administracyjne wyłoniły ze swojego składu Komisję Szkolną, w której skład wchodzili: ks. Kazimierz Sykulski, Władysław Cichocki, Stanisław Zaleski oraz Wacław Węgrzecki. To oni tworzyli zręby polskiego szkolnictwa w osadzie.
Materiały GUS informują o istnieniu w 1917 roku także prywatnej szkoły elementarnej w Kamiennej, która z czasem stanie się zalążkiem przyszłej Publicznej Szkoły Powszechnej nr 4, oczyli obecnego I LO.
Priorytetem dla władz państwowych, jak i dla samorządowych było wprowadzenie obowiązku szkolnego na terenach dawnego zaboru rosyjskiego. 2/3 budżetu państwa przeznaczane było na wojsko, tylko pozostała 1/3 na resztę zadań, w tym na oświatę.
Zależność tą widać w zachowanych dokumentach szkoły rozwojowej 4-klasowej w Kamiennej, z roku szkolnego 1918/19. Do szkoły zgłosiło się na początku 500 dzieci, z powodu braku funduszy i lokali przyjęto 406. Dziećmi opiekowało się 5 nauczycieli… więc statystycznie jeden pedagog zajmował się 80 dzieci!
Z powodu wzrostu liczby chętnych dzieci do nauki placówka otrzymała kolejne dwa oddziały i dodatkowo dwóch nauczycieli. Od stycznia 1919 roku funkcjonowała już jako 5-klasowa. Szkoła powszechna funkcjonowała w trudnych warunkach, ciasnoty i braku pomocy dydaktycznych. Niektóre zajęcia prowadzone były w pomieszczeniach kolejowych przy ulicy Niepodległości oraz w budynku przy ulicy Podjazdowej.
Na szczęście dla szkoły najwięcej dzieci pochodziło z rodzin kolejarskich, i to właśnie pracownicy kolei oraz jej zarząd udzielali największego wsparcia finansowego oraz lokalowego. Działalność edukacyjna prowadzona w małym budynku i w obiektach kolejowych nie prowadziła jednak do skutecznego kształcenia dzieci, pomimo pracy na dwie zmiany i objęcia edukacją w szkole blisko 700 uczniów! By temu zapobiec, szkoła organizowała charytatywne zabawy i amatorskie przedstawienia teatralne, dzięki czemu możliwe było doposażenie w podręczniki szkolne. Pomimo tak trudnych warunków podjęto również zbiórkę pieniędzy na potrzeby wojny polsko-bolszewickiej.
Rok szkolny 1919/20 rozpoczęto w budynku przy ul. Niepodległości, który użytkowany był wspólnie ze Średnią Kolejową Szkołą Techniczną oraz w budynku przy ul. Podjazdowej. Już wtedy miało funkcjonować 20 oddziałów w szkle powszechnej w Kamiennej, w których uczyło się 1200 uczniów! Dokonano zatem podziału na tzw. szkołę „żeńską” (nr 2) i „męską” (nr 1), która pozostała przy ul. Podjazdowej. Dodatkowo wynajęto jeszcze na potrzeby szkoły nr 1 dwa budynki na Posadaju.
Nowoczesny budynek dla szkoły
Właśnie takie realia podyktowały potrzebę wzniesienia nowych obiektów oświatowych. Pomysł budowy szkoły zaczął nabierać realnych kształtów w 1924 roku. Wtedy to rada miejska podjęła uchwałę o budowie szkoły powszechnej. Władze miasta deklarowały przeznaczenie pod budowę 7 morgów ziemi. Już we wrześniu tego samego roku Edward Turno, kierownik placówki skierował do magistratu pismo zawierające prośbę o powołanie komisji celem rozpoczęcia budowy gmachu szkolnego. Postanowiono użyć gotowego projektu inż. Mazurkowskiego z 1921 roku, wnosząc kilka poprawek.
Podstawową kwestią były środki finansowe. Budowa szkoły była niesamowicie droga, a samym swoim budżetem przewyższała dwukrotnie roczny budżet Kamiennej. W pierwszej kolejności odwołano się do ofiarności społeczeństwa i zawiązano Społeczny Komitet Budowy Szkoły Powszechnej, w skład którego weszli przedstawiciele: Polskiego Związku Kolejowców, Związku Zawodowego Maszynistów, Związku Urzędników Kolejowych, Związku Kolejarzy Zjednoczenia Zawodowego Polskiego, a także gminy żydowskiej oraz pracownicy oświaty i duchowieństwo. Największy wkład finansowy wnieśli pracownicy PKP. Korespondencję o dofinansowanie kierowano również do innych instytucji państwowych.
Nacisk na władzę różnych szczebli administracyjnych i instytucji wywierały również teksty np. w Głosie Kamiennej, w których pisano o uczeniu się dzieci w nieodpowiednich warunkach oraz w niehigienicznym otoczeniu. Trudno jest jednak faktycznie określić, jak duży wpływ miało to na urzędników. Z zachowanych dokumentów wiemy jedynie, że pieniądze zostały przyznane z powiatu. Z kosztorysu znamy opis inwestycji:
„Szkoła ma się budować 7-mio klasowa z równoległymi oddziałami razem na 13 klas, przy szkole sala gimnastyczna, budynek mieszkalny z mieszkaniem dla kierownika i mieszkaniem dla profesora. W oddzielnym budynku gospodarczym mieści się natryskownia dla dzieci szkoły, kotłownia dla ogrzewania budynku szkolnego, komórki gospodarcze i mieszkanie woźnego. Wszystkie budynki murowane z cegły, fundamenta kamienne, pokrycie dachówką, ogrzewanie budynku centralno-wodne, budynku mieszkalnego piecami, woda do użytku czerpana będzie ze studni za pomocą pompy do rezerwuaru znajdującego się na poddaszu budynku szkolnego”.
Pierwszym krokiem było nabycie placu. Udało się to w 1926 roku poprzez zakupienie działek od banku spółdzielczego, braci Węgrzeckich i Ludwika Wiatra. Kamień węgielny został poświęcony 26 czerwca 1926 roku, a całość uświetniły popisy orkiestry szkolnej podziwiane przez tłum mieszkańców oraz uroczysta kolacja dla „gości i miejscowych notabli” w Resursie Rzemieślniczej, za którą zapłacili sami goście!
Akt założenia i poświęcenia kamienia węgielnego pod budowę Szkoły Powszechnej w Kamiennej; skan z archiwum szkoły
Juliusz Słowacki patronem Publicznej Szkoły Powszechnej nr 4 w Skarżysku
Władze miasta zadbały również o nadanie odpowiedniego patrona. Nie wiadomo jednak, kto w tej sprawie był inicjatorem. Rada Miasta już 27 czerwca 1927 roku uroczyście zagłosowała za Juliuszem Słowackim. Kuratorium krakowskie dnia 10 stycznia 1928 roku oficjalnie potwierdziło wybór wielkiego poety na patrona szkoły. Otrzymała ona nazwę Publicznej Szkoły Powszechnej nr 4 im. J. Słowackiego w Skarżysku-Kamiennej.
1 listopada 1927 roku budująca się dopiero szkoła miała już swojego kierownika. Został nim wybrany po konkursie na to stanowisko Józef Erbel. Młody, 29 letni, pedagog z Szydłowca, nauczyciel fizyki i chemii. Początki pracy kierownika to przede wszystkim działania związane z uruchomieniem samej placówki. Z biegiem czasu do szkoły zaczynało spływać coraz więcej dzieci. Związane było to z rozwojem miasta i dobrymi warunkami samej szkoły. Tzw. Czwórka była najliczniejszą szkołą spośród wszystkich czterech szkół w Skarżysku-Kamiennej.
Od początku działania szkoły kierownik i rada pedagogiczna zwracali szczególną uwagę na nowoczesność metod nauczania i pomocy dydaktycznych. Na wysokim poziomie stało wyposażenie sal, chociażby w przyrodniczej znajdowała się hodowla jedwabników. Okres rządów sanacji to przede wszystkim idea wychowania państwowego, propagowanie interesu narodowego, wzmocnienie i kształtowanie jedności kulturalnej oraz kultywowanie polskich tradycji.
Wzorem wychowawczym stała się sylwetka Marszałka Józefa Piłsudskiego. Nie ma potrzeby wątpić w to, że kierownik szkoły był aktywnym realizatorem idei wychowania państwowego. Sam Józef Erbel reprezentował lewicę sanacyjną, a postać Marszałka była dla niego wielce ważna, do tego stopnia, że jedynie na „naszym” budynku umieszczono już we wrześniu 1935 roku płytę upamiętniająca postać Józefa Piłsudskiego. Kierownik szkoły działał aktywnie w BBWR, ZNP oraz udzielał się politycznie. Z całą pewnością poglądy i działalność Erbela miały wpływ na działanie szkoły, choćby w postaci korzystnych decyzji ułatwiających rozbudowę bazy materialnej szkoły.
W roku 1934 na działce szkolnej stanął budynek mieszkalny, z którego oprócz kierownika korzystało dwóch innych nauczycieli. Rozpoczęto także starania o budowę sali gimnastycznej, udało się kupić działkę i zacząć budowę. Prace porządkowe związane z budową wykonywali również rodzice i dzieci. W sierpniu 1939 roku zakończono budowę sali gimnastycznej. Nieprędko zaczęto z niej korzystać, wszak wszystkie plany pokrzyżował wybuch II wojny światowej i lata okupacji.
Pierwszego września samoloty pojawiły się nad miastem, rozległy się dźwięki kościelnych dzwonów, salwy dział przeciwlotniczych i ryk syren, a celem nalotów stał się węzeł kolejowy. Tu w Skarżysku miano stawiać opór niemieckim pancernym zagonom, jednak 8 września wojska polskie wobec grożącego im okrążenia wycofały się w kierunku Iłży, a do miasta wkroczyły odziały drugiej dywizji lekkiej Wermachtu, rozpoczynając okupację. Powołano nowe władze miejskie, zorganizowano nowe placówki policji i formacji militarnych, zmieniono kierownictwo Państwowej Fabryki Amunicji, węzła PKP, poczty, zakładów energetycznych oraz fabryki naczyń emaliowanych.
Niemcy represjonowali społeczność, wyznaczono też kontrybucje dla Żydów. Wkrótce po tym zajęto się sprawami oświaty. Podstawowe zasady polityki oświatowej określiło „Rozporządzenie o szkolnictwie w Generalnym Gubernatorstwie”. Dokument sankcjonował istnienie powszechnych szkół publicznych oraz przesądzał o likwidacji szkolnictwa ogólnokształcącego.
Szkoła pod okupacją
Po zakończeniu wojny obronnej większość budynków szkolnych, w tym gmach SP 4, zajmowały wojska niemieckie. Już wówczas dochodziło do dewastacji mienia szkoły i niszczenia budynku. Na początku okupacji szkołą dalej kierował Józef Erbel, który po parodniowej ewakuacji na wschód powrócił do Kamiennej.
Z późniejszych relacji, a zwłaszcza ankiet osobistych wiemy, że kierownik już w pierwszych tygodniach okupacji włączył się w organizowanie tajnego nauczania oraz wstąpił do konspiracyjnej organizacji, która funkcjonuje w literaturze pod nazwą „Orzeł Biały”. Brak jest natomiast informacji o tym, jak do lutego 1940 roku odbywały się lekcje, i czy w ogóle się odbywały.
30 stycznia 1941 roku organizacja zostaje rozbita, a Józef Erbel po przesłuchaniach w budynku obecnej SP 1 został przewieziony do więzienia gestapo w Radomiu, a następnie trafił do obozu koncentracyjnego. 22 lutego 1940 roku nastąpiła reorganizacja szkół podstawowych. Skomasowane zostały szkoły numer 2 i 4. Czwórka musiała przenieść się do pomieszczeń dwójki, dzierżawionych od kolei. Szkolny gmach został przejęty przez wojsko, a w lato roku 1940 do zajmowanych przez szkołę sal wprowadziła się dyrekcja Ostbahnu.
Później budynek przy ul. Piłsudskiego, przemianowanej przez okupantów na Główną, obecnie 1 Maja 82, trafił znów w ręce szkoły, jednak nie na długo, gdyż 9 kwietnia 1941 roku do gmachu szkoły ponownie wróciły wojska Wermachtu. Warto dodać, że naprzeciwko, w budynku przedwojennego magistratu, zlokalizowana była komenda gestapo.
Zajęcia wznowiono dopiero pod koniec kwietnia w różnych lokalizacjach (1 Maja 36 i 103, Kanałowa 36). Prowadzone były w bardzo trudnych warunkach, wykorzystując m.in. za sale prywatne mieszkania. Z budynku szkoła była systematycznie usuwana, ponieważ Niemcy postanowili zorganizować w gmachu szkolnym szpital wojskowy. Większe pomieszczenia dzielone były ściankami działowymi, przebudowano ciągi komunikacyjne, by pomieścić szyb windy, na placu szkolnym postawiono baraki i budynki gospodarcze niezbędne do pracy szpitala, wykorzystując w tym celu macewy z miejscowego kirkutu, jako materiał do budowy fundamentów. Postępowanie Niemców przyczyniło się do utraty całej bazy materialnej szkoły. Zostało jedynie trochę książek i sprzęt z pracowni fizyczno-chemicznej.
A jak uczono się na lekcjach podczas okupacji niemieckiej? Na mocy zarządzeń oświatowych już w pierwszych miesiącach usunięto z programu nauczania historię i geografię Polski oraz historię literatury. Konfiskowano uczniom książki i czytanki do języka polskiego, książki do religii i matematyki również. Uczniom przysyłano za to słabej jakości gazetki propagandowe „Ster”. W szkole brakowało nie tylko elementarzy, ale też blankietów świadectw, przez co dzieci dostawały jedynie zaświadczenie o ukończeniu klasy. Na lekcjach polskiego nakazywano uczyć o rzekomym żydowskim zagrożeniu i zabierać dzieci na wystawy pod nazwą „żydowska zaraza”.
Lekcje odbywały się w wymiarze 9 do 12 godzin w tygodniu, tylko co drugi dzień. Nałożono na szkoły obowiązek zbierania surowców wtórnych – złomu, szmat, makulatury, butelek – oraz hodowlę jedwabników. Także w PSP 4 musiano to realizować, zapewne jednak z kłopotami, o czym świadczą relacje ówczesnego kierownika Tadeusza Gromskiego.
Pomimo tego budynek, w którym obecnie się znajdujemy, wciąż jawił się dzieciom, szczególnie młodszym, jako wyjątkowo luksusowy na tamte warunki. Wspomnienia Jankowskiego, ucznia pierwszej klasy w 1944 roku, mówią o widnych klasach, ładnych i wygodnych ławkach, ciepłych pomieszczeniach i prawdziwych toaletach z bieżącą wodą!
„Od września tegoż roku poszedłem do pięknej, nowej szkoły, mieszczącej się naprzeciw naszego domu. Chętnie tam uczęszczałem sam, bez odprowadzania przez mamę. Dostałem nowy elementarz, piórnik z wyposażeniem i zeszyt do kaligrafii oraz małe liczydełko z żółto-czarnymi paciorkami. Po bracie otrzymałem skórzany tornister, z którego byłem bardzo dumny. W klasie stały dwuosobowe ławki, na środku każdej, w nawierconym otworze znajdował się kałamarz z atramentem. W szkole było centralne ogrzewanie i ubikacje wewnątrz budynku. Po zimowej przerwie nie wróciliśmy już do naszej pięknej szkoły przy ul. Głównej. Niemcy pośpiesznie adaptowali ją na szpital wojskowy. Dla nas urządzono klasy szkolne w starym budynku po spółdzielni Ogniwo.”
W roku 1944 PSP numer 4 została ostatecznie „złamana”, usunięto ją z ostatniego wynajmowanego budynku przy ulicy Kanałowej, a we wrześniu nie udało się wznowić zajęć. Budynek przy dawnej ul. Piłsudskiego służył w tym czasie za dom noclegowy dla żołnierzy niemieckich.
Warto wspomnieć jeszcze o statystykach. W roku szkolnym 1939/40 naukę rozpoczęło 659 dzieci, rok później 977, i liczba taka utrzymała się do ostatniego roku nauki pod okupacją 1943/44 (968 uczniów). Liczba klas oscylowała z kolei od 17 do 23, zatem praca odbywała się nawet na trzy zmiany! Dane te obrazują ogrom pracy i sukces organizacyjny pracowników szkoły, którzy pomimo takich trudności potrafili zorganizować namiastkę edukacji dla ok. tysiąca uczniów rocznie! Ponadto niektórzy nauczyciele uczestniczyli w tajnym nauczaniu.
17 i 18 stycznia 1945 roku do Skarżyska-Kamiennej wkroczyli Rosjanie. Miasto nie ucierpiało dużo z powodu działań wojennych, bowiem opór Rosjanom stawiały jedynie osłonowe formacje niemieckie. Mimo to ubytki w fabrykach, zakładach oraz infrastrukturze należy uznać za poważne. Nie zważając na to nowe władze rzuciły hasło masowego otwierania szkół bez zmian w ich ustroju i funkcjonowaniu. Pomimo tych ciężkich warunków życie szkoły, nauczycieli i uczniów wracało, tak się mogło wydawać, właściwe tory, rzeczywistość okazała się zupełnie inna, ale to historia na inną okazję
Podsumowując, dzieje szkoły w okresie II RP i lat okupacji 1939–1945 to historia pełna wyboistych dróg, które ukazują nam, że dążenie do celu, skrupulatna walka, postawy obywatelskie i stawianie dobra innych ponad swoje to rzecz obowiązkowa, by osiągnąć sukces. Sukces, który budował, buduje i zbuduje ludzi wykształconych, oświeconych oraz takich, którzy nigdy nie ustąpią.
Wiktor Winiarski i Błażej Kowacz
Wykorzystano opracowania autorstwa: Marcina Medyńskiego, Tadeusza Wojewody, Krzysztofa Zemeły, Sebastiana Piątkowskiego oraz Piotra Kardysia.
ProSkarżysko dziękuje Piotrowi Kardysiowi za możliwość udostępniena tekstu.
Powiatowa Gra Czytelnicza 2020; fot. Powiatowa Biblioteka Pedagogiczna w Skarżysku-Kamiennej
Powiatowa Gra Czytelnicza, na którą zaprasza Biblioteka Pedagogiczna w Skarżysku-Kamiennej, w 2020 roku odbyła się po raz pierwszy w całości przez internet. Uczestnicy, a konkretnie laureaci, spotkali się jedynie przy odbiorze nagród.
Powiatowa Gra Czytelnicza w Skarżysku-Kamiennej, na którą zaprasza skarżyska Powiatowa Biblioteka Pedagogiczna, do tej pory wymagała od uczestników nie tylko dużej wiedzy, ale również dobrej kondycji fizycznej. Zadania wymagały bowiem przemierzania Skarżyska i wykonywania zadań.
W tym roku, z racji pandemii koronawirusa, zmagania odbywały się w formule on-line, przez internet, z wykorzystaniem Facebooka.
– Dotąd gra odbywała się w maju, w trakcie trwania Tygodnia Bibliotek, i miała charakter gry miejskiej. Ze względu na lockdown nie udało się przeprowadzić gry w majowym terminie. Mie chcieliśmy jednak zupełnie zrezygnować z gry, dlatego zdecydowaliśmy się na wersję on-line, wpisując się tym samym w ministerialną sugestię wykorzystania w procesie edukacyjnym narzędzi i zasobów cyfrowych – informuje Roman Sowa z Biblioteki Pedagogicznej.
Powiatowa Gra Czytelnicza 2020; fot. Powiatowa Biblioteka Pedagogiczna w Skarżysku-Kamiennej
Uczniowie szkół podstawowych w tej edycji rywalizowali indywidualnie, a zadania dotyczyły literatury. Tegoroczna edycja niosła tytuł „Polski – lubię to” Do gry zgłosiło się 22 osoby z 3 szkół: Szkoła Podstawa nr 3, Szkoła Podstawowa nr 5, Prywatna Szkoła Podstawowa.
Z rozwiązaniem zadań najlepiej poradzili sobie:
I miejsce – Wiktoria Poznańska (SP 5)
II miejsce – Gabriela Huszno (SP 3)
III miejsce – Bartosz Bis (SP 3)
Powiatowa Gra Czytelnicza 2020; fot. Powiatowa Biblioteka Pedagogiczna w Skarżysku-Kamiennej
Zadania:
Zadanie 1: UKRYTY BOHATER – uczniowie mieli odgadnąć, jakiego bohatera literackiego przedstawia obrazek, orientując się tylko po ujawnionych fragmentach wizerunku postaci.
Zadanie 2: EMOTIKONBOOKS – za pomocą emotków przedstawiono tytuły popularnych powieści dla dzieci i młodzieży. Uczestnicy musieli się zorientować, o jaki tytuł chodzi.
Zadanie 3: POPSUTY WIERSZ – ze znanych wierszy pousuwano pojedyncze słowa. Uczniowie musieli uzupełnić wiersze o brakujące elementy.
Powiatowa Gra Czytelnicza 2020; fot. Powiatowa Biblioteka Pedagogiczna w Skarżysku-Kamiennej
Zadanie 4: SZYBKI TEST – test składał się z 10 pytań z teorii języka polskiego, pozaliterackich tekstów kultury, a także literatury popularnej.
Zadanie 5: WYKREŚLANKA – uczniowie mieli za zadanie odnaleźć w diagramie 10 słów/nazw związanych z książkami, literaturą, językiem polskim itp.
Zadanie 6: NIE PASUJE – zadanie polegało na odszukaniu na obrazie ilustrującym znany tekst literacki, elementy dołączone (niepasujące) do obrazka i wskazać ich literackie pochodzenie.
Organizatorem Powiatowej Gry Czytelniczej jest Powiatowa Biblioteka Pedagogiczna w Skarżysku-Kamiennej we współpracy ze Starostwem Powiatowym w Skarżysku-Kamiennej. Honorowy patronat objęli Starosta Skarżyski oraz Świętokrzyski Kurator Oświaty. Fundatorzy nagród: Starostwo Powiatowe, Powiatowa Biblioteka Pedagogiczna, Hurtownia „Best”.
Gratulacje!
Powiatowa Gra Czytelnicza 2020; fot. Powiatowa Biblioteka Pedagogiczna w Skarżysku-KamiennejPowiatowa Gra Czytelnicza 2020; fot. Powiatowa Biblioteka Pedagogiczna w Skarżysku-KamiennejPowiatowa Gra Czytelnicza 2020; fot. Powiatowa Biblioteka Pedagogiczna w Skarżysku-KamiennejPowiatowa Gra Czytelnicza 2020; fot. Powiatowa Biblioteka Pedagogiczna w Skarżysku-Kamiennej
Uczniowie Szkoły Powszechnej nr 4 (dziś I LO) z dyrektorem Józefem Erblem. Na ścianie widoczna tablica pamiątkowa poświęcona Józefowi Piłsudskiemu. Zdjęcie udostępnił Marcel Głogowski.
W I Liceum Ogólnokształcącym w Skarżysku-Kamiennej odbyło się sympozjum historyczne. Wykłady o historii szkoły i Skarżyska zostały zwieńczone odsłonięciem tablicy poświęconej Józefowi Piłsudskiemu.
Sympozjum podsumowało projekt edukacyjny „Pamięć i patriotyzm – I Liceum Ogólnokształcące im. Juliusza Słowackiego w Skarżysku-Kamiennej dla Ojczyzny wielkiej i małej”.
Odbyły się dwie prelekcje. W pierwszej uczniowie szkoły, Wiktor Winiarski i Błażej Kowacz, zaprezentowali historię I LO w czasie II RP i okupacji niemieckiej. Warto wiedzieć, że zanim obecna szkoła przyjęła miano liceum, była Szkołą Powszechną nr 4.
Przeczytaj przygotowany przez uczniów tekst o historii I LO w początkowych latach istnienia:
Podkreślił, że Skarżysko wydało w tym czasie wielu wybitnych ludzi, w tym bohaterów wojennych, dodając, że niemieccy okupanci bardzo bali się tak silnego patriotyzmu w naszym mieście. Stąd tak silne prześladowania, których finałem były egzekucje, zwłaszcza na Brzasku i na Borze.
Na zakończenie sympozjum nastąpiło odsłonięcie tablicy pamiątkowej poświęconej marszałkowi Józefowi Piłsudskiemu. Tablica ta nawiązuje do podobnej widniejącej na murze szkoły w latach przedwojennych, która jednak zaginęła i ślad po niej również.
O istnieniu przedwojennej tablicy w szkole dowiedziano się, gdy jeden z uczniów Marcel Głogowski przyniósł do szkoły zdjęcie przedstawiające uczniów szkoły z ówczesnym dyrektorem Józefem Erblem. Tablica jest widoczna na ścianie przy wejściu do szkoły.
Uczniowie Szkoły Powszechnej nr 4 (dziś I LO) z dyrektorem Józefem Erblem. Na ścianie widoczna tablica pamiątkowa poświęcona Józefowi Piłsudskiemu. Zdjęcie udostępnił Marcel Głogowski.
Nową tablicę odsłoniły wspólnie posłanka Marzena Okła-Drewnowicz, członek zarządu powiatu skarżyskiego Katarzyna Bilska oraz dyrektor szkoły Martyna Maćkowiak.
Sympozjum zorganizowało stowarzyszenie „Erbel – Szkoła Przyszłości” działające przy I LO. Odbyło się pod patronatem Polskiego Towarzystwa Historycznego Oddział Skarżysko-Kamienna przy wsparciu finansowym Urzędu Marszałkowskiego Województwa Świętokrzyskiego.
Sympozjum historyczne 2020 - I Liceum Ogólnokształcące w Skarżysku-Kamiennej
Międzynarodowe Forum Inwestycyjne 2020 w Skarżysku-Kamiennej odbędzie się w formule on-line. Trwają zapisy do wydarzenia.
Międzynarodowe Forum Inwestycyjne w Skarżysku-Kamiennej odbędzie się po raz piąty. Pandemia koronawirusa wymusiła na organizatorze, którym Centrum Obsługi Inwestora w Skarżysku-Kamiennej, zmianę formuły wydarzenia na internetową.
Celem forum jest wykreowanie współpracy pomiędzy przedsiębiorstwami z różnych państw. Temat tegorocznego MFI obejmuje przede wszystkim warunki prowadzenia działalności gospodarczej w pandemii COVID-19, zarówno możliwości wsparcia działalności gospodarczej przez władze centralne i samorządowe, jak i zdolności współpracy władz samorządowych z przedsiębiorstwami.
Na załączonym zdjęciu znajduje się krótka instrukcja dołączenia do spotkania poprzez platformę Zoom.
Kilka uwag technicznych:
Po zalogowaniu uczestnicy będą oczekiwać w Waiting Room na włączenie przez prowadzącego.
Po zalogowaniu uczestnicy początkowo będą mieli NIEAKTYWNE mikrofony i kamery, AKTYWNY będzie czat.
Prowadzący po zalogowaniu włączy wszystkim kamery tak, aby można było zobaczyć uczestników, uczestnicy będą mieli możliwość samodzielnego wyłączenia kamery.
Prowadzący uniemożliwi na początku udostępnianie ekranu (share screen) wszystkim uczestnikom.
Prowadzący będzie zapraszał prelegentów do udostępniania ekranu, a po zakończonej prelekcji bezpośrednio będzie możliwość zadawania pytań poprzez „podniesienie ręki”. Wtedy prowadzący włączy mikrofon uczestnikowi, który zadaje pytanie.
V Międzynarodowe Forum Inwestycyjne w Skarżysku-Kamiennej odbędzie się w piątek 6 listopada 2020 roku w godz. 10.00–15.00.
Międzynarodowe Forum Inwestycyjne 2020 Skarżysko-Kamienna – program:
9.30–10.00 – logowanie uczestników do systemu ZOOM i sprawy techniczne
10.00–10.15 – otwarcie Forum
Blok 1 – Komunikacja elektroniczna w biznesie w dobie pandemii COVID-19
Analiza potencjału eksportowego firmy i wyboru nowych rynków docelowych
Jak zrozumieć potrzeby lokalnych klientów ?
Optymalizacja kanałów online na rynkach zagranicznych.
11.00–11.30 – Portal Go Polonia jako przykład dostosowania polskich przedsiębiorców do umiędzynarodowienia działalności w warunków pandemicznych
11.30- 12.00 – Narzędzia komunikacji elektronicznej dla przedsiębiorców i samorządu na przykładzie ZOOM oraz oprogramowania z rodziny programów Microsoft.
12.00–12.30 – przerwa kawowa
12.30–13.45
Blok 2 – Działania wspierające prowadzenie działalności gospodarczej w Polsce w okresie pandemii
12:30–13.25 – Oferta wsparcia i projekty dla przedsiębiorców i samorządów
13.25–13.45 – Najlepsze praktyki wspierania przedsiębiorców przez samorządy w Polsce
Młodzieżowa Rada Miasta Skarżyska-Kamiennej; grafika: Urząd Miasta Skarżyska-Kamiennej
Młodzieżowa Rada Miasta Skarżyska-Kamiennej w kadencji 2020/21 jest już znana. Młodzi mieszkańcy miasta wybrali swoich przedstawicieli.
Wybory do Młodzieżowej Rady Miasta Skarżyska-Kamiennej odbyły się 30 września 2020 roku w trzech skarżyskich szkołach średnich: I Liceum Ogólnokształcącym, Zespole Szkół Transportowo-Mechatronicznych oraz Zespole Szkół Samochodowo-Usługowych.
Młodzieżowa Rada Miasta reprezentuje młodych mieszkańców Skarżyska i może zgłaszać propozycje dotyczące rozwoju miasta, podejmować inicjatywy, angażując przy tym swoich kolegów w życie samorządowe oraz społeczne miasta.
Zaprzysiężenie młodych radnych odbędzie się w październiku br.
Skład Młodzieżowej Rady Miasta Skarżyska-Kamiennej w kadencji 2020/21:
Pochodząca ze Skarżyska-Kamiennej wokalistka Patrycja Zarychta wystąpi w swoim rodzinnym mieście. Koncert pt. „Przytul” odbędzie się w Miejskim Centrum Kultury.
Koncert będzie promował najnowszy singiel artystki zatytułowany również „Przytul”, a jednocześnie zapowiadał kolejny album.
„Przytul” to utwór dla tych, którzy zapomnieli o samych sobie, dla tych, co żyją w pędzie i wszystko wokół zaczyna szarzeć. Dla tych, którzy stracili siebie, dla tych, którzy stracili kogoś bliskiego. Nie jesteś sam. Masz SIEBIE! Przytul się do SIEBIE!
Utworu Patrycji Zarychty „Przytul” posłuchasz tutaj:
Koncert Patrycji Zarychty „Przytul” odbędzie się 30 października 2020 roku o godz. 19.00 w sali widowiskowej Miejskiego Centrum Kultury w Skarżysku-Kamiennej.
Bilet wstępu kosztuje 10 zł.
Patrycja Zarychta – pochodząca ze Skarżyska-Kamiennej wokalistka, kompozytorka, nauczycielka śpiewu i emisji głosu, absolwentka Akademii Muzycznej w Katowicach na Wydziale Jazzu i Muzyki Estradowej. Wykładała w klasie wokalnej na Wydziale Muzyki Uniwersytetu Rzeszowskiego na kierunku Jazz i Muzyka Rozrywkowa. Współpracowała m.in. z Michałem Urbaniakiem, Kubą Badachem, Wojtkiem Pilichowskim, Piotrem Żaczkiem, Femi Temowo.
Fundacja Daj Szansę ze Skarżyska-Kamiennej rozpoczyna coroczny nabór wniosków o stypendia naukowo-socjalne oraz artystyczne. Ubiegać się o nie może utalentowana młodzież z powiatu skarżyskiego lub ucząca się na terenie powiatu.
W roku szkolnym 2020/21 Fundacja Daj Szansę ogłasza konkurs w dwóch programach stypendialnych:
stypendia naukowo-socjalne w ramach XV edycji Programu Stypendialnego „Żaczek”
stypendia artystyczne w ramach Programu Stypendiów artystycznych.
O stypendia Fundacji Daj Szansę mogą ubiegać się uzdolnieni uczniowie, którzy posiadają trudną sytuację materialną.
Stypendia przyznawane są w drodze konkursu uczniom zamieszkałym na terenie powiatu skarżyskiego lub spoza powiatu, ale uczęszczającym do szkół na terenie powiatu skarżyskiego.
Uczniowie ubiegający się o stypendia naukowo-socjalne i artystyczne muszą między innymi:
posiadać wysoką średnią ocen,
charakteryzować się nienaganną postawą,
wykazywać się aktywnością społeczną oraz działalnością na rzecz środowiska i rówieśników.
Ponadto, kandydaci ubiegający się o stypendia Fundacji Daj Szansę muszą posiadać udokumentowane osiągnięcia artystyczne lub znaczące wyniki w konkursach i olimpiadach przedmiotowych.
Szczegółowe kryteria i warunki przyznawania poszczególnych stypendiów określają regulaminy, które dostępne są na stronie internetowej www.daj-szanse.eu. Tam również dostępne są do pobrania dokumenty niezbędne do załączenia do wniosku stypendialnego. Ostatecznego wyboru stypendystów dokonuje Komisja Stypendialna.
Oba programy stypendialne realizowane są ze środków własnych fundacji.
Urząd miasta w Skarżysku-Kamiennej przyjmuje interesantów w ograniczonym zakresie. To efekt tego, że jeden z pracowników zaraził się koronawirusem i zachorował na COVID-19
U jednego z pracowników urzędu miasta w Skarżysku stwierdzono zarażenie koronawirusem i chorobę COVID-19. Pracownicy, którzy mieli z chorym kontakt, zostali skierowani na kwarantannę. Wśród nich jest prezydent Skarżyska Konrad Krönig.
Bezpośrednia obsługa mieszkańców w urzędzie została ograniczona do odwołania. Będą oni obsługiwania przez Biuro Obsługi Interesanta.
Zakończyła się tegoroczna rywalizacja Rowerowa Stolica Polski. Wśród wielu miast Polski udział wzięło również Skarżysko-Kamienna i zajęło całkiem dobrą pozycję, choć była szansa na lepsze miejsce.
Rywalizacja o Rowerową Stolicę Polski polega na przejechaniu jak największej liczby kilometrów na rowerze. Rywalizowało kilkadziesiąt miast Polski, w tym Skarżysko.
Tytuł z zeszłego roku obroniła Nowa Sól, która wręcz zdeklasowała rywali. Nasze miasto zajęło jedenaste miejsce, ale było nawet na ósmym.
Rowerzyści, którzy kręcili kilometry dla Skarżyska, przejechali 49 462 kilometrów, co przełożyło się na 1100 punktów.
Rowerowa Stolica Polski 2020 – ranking miast:
Nowa Sól – 9353 pkt
Biała Podlaska – 4211
Gniezno – 4160
Puławy – 3108
Gorzów Wielkopolski – 2926
Starogard Gdański – 1987
Leszno – 1720
Przemyśl – 1365
Bydgoszcz – 1305
Ostrowiec Świętokrzyski – 1191
Skarżysko-Kamienna – 1100
W Skarżysku jeździliśmy w dwóch grupach:
Grupie ogólnej Skarżysko-Kamienna – 989 pkt
grupie „Dla Skarżyska-Kamiennej” – 111 pkt
W sumie w Skarżysku-Kamiennej aktywnie pedałowało 168 osób.
W grupie ogólnej Skarżysko-Kamienna czołowa trójka to:
Sławomir Kwaśniewski – 2416 km
Krzysztof Wdowik – 1819 km
Leszek Fiutowski – 1762 km
W grupie „Dla Skarżyska-Kamiennej” czołowa trójka to:
Piotr Jankowski – 1050 km
Rafał Madej – 1010 km
Urszula Kloch – 458 km
Jednym uczestnikiem, który pokonał barierę 2000 km, był Sławomir Kwaśniewski, a ponad 1000 km pokonali w sumie:
Sławomir Kwaśniewski – 2416 km
Krzysztof Wdowik – 1819 km
Leszek Fiutowski – 1762 km
Jerzy Błaszczyk – 1724 km
Andrzej Michta –1663 km
Rafał Oleś – 1581 km
Marek Pisarek – 1551 km
Eugeniusz Szturo – 1497
Renata Bastrzyk – 1468 km
Marek Kowalik – 1457 km
Zbigniew Biber – 1241 km
Grzegorz Dulewicz – 1190 km
Wiesław Darkowski – 1095 km
Sebastian Walczyński – 1088 km
Piotr Jankowski – 1050 km
Rafał Madej – 1010 km
Grzegorz Pyra – 1012 km
Czołówka pań w rywalizacji:
Renata Bastrzyk – 1468 km
Katarzyna Biber – 956 km
Justyna Biber – 743 km
Czesława Czerwiak – 715
Urszula Kloch – 458 km
Agnieszka Przybylska – 448 km
Małgorzata Kowalik – 273
Wśród najbardziej aktywnych dominowali nasi cykliści ze Skarżyskiego Towarzystwa Cyklistów, ale na plus należy zaliczyć postawę osób, które na co dzień nie pokonują tylu kilometrów, a w rywalizacji pokazali, na co ich stać.
Mamy nadzieję, że wszyscy podczas tej rywalizacji się bawili!
